Stokk døv?!

Stokk døv er eg ikkje(altså, eg ser for meg ein trestamme…og ikkje eit øre)men det er det eine øret mitt som ikkje er meir enn middels interessert i å ta inn lyd. Eg høyrer litt, men som audiografen sa "det er vel i praksis ingen nytte i det!"

Eg høyrer ikkje så godt gras gro lenger...

Eg har altså vore på fleire testar med øyret mitt, og det har ikkje vorte betre, heller verre. Det er ikkje som eg hadde planlagt!

Etter å ha fått konstatert kraftig nedsett hørsel i sommar(sjå «Det døve øret), vart eg ptioritert fram i køa til Hørselssentralen. Det er ei blanda kjensle, for eg får jo fortare hjelp, som er akkurat det eg vil. Men det er truleg ein grunn til at eg rykjer hurtig fram i køa også…og den er ikkje så kjekk!

Eg kunne igrunnen lite om hørsel og hørselstap frå før, så no eg prøvar lese meg opp, spørje ut akustikaren eg deler huslån med og generelt orientere meg. Kva treng eg? Kva er kurt? Er det normalt å bli så sliten? Kan hørselen dukke opp igjen?

Alle spørsmål finn eg ikkje svar på. Noko er TTT(ting tar tid), noko er venting, noko er vane… Og noko er i det blå!

Men kva eg har lært?

• Forandrar hørselen seg fort og uventa, skal ein gå til legen med det samme. Ikkje tenkje at det er stress, ferie, at det går over. Eg trur vel ikkje at eg hadde fått tilbake hørselen sjølv om eg gjekk første dagen, men det er ei sjanse for det, og eg hadde uansett fått fortare hjelp!
• Det er mykje som kan gjerast, viser det seg. Det er bilder(MR) som skal takast av hovudet(sjekk) blodprøver som kan vere med på å bestemme grunnen(sjekk. Dei kunne ikkje forklare noko) Tablettar som kan etast, både for å behandle eller forebygge.
• Det er kontor og personar å kontakte, som kommunal hørselskontakt, for hjelpemiddel heime. Eg treng vekkeklokke som gjer noko anna enn å bråke, sidan eg søv på det gode øret og i praksis dermed er døv på natta... Det samme gjeld røykvarslar. Og kanskje dørklokke. Det finns fastlege,  hjelpemiddelsentral, NAV, bedriftshelsetjeneste for tilrettelegging på jobb. For eg vil jo jobbe. Det er berre litt vanskeleg å gjere alt på jobb slik det er no, men eg prøvar. Og det er sikkert endå meir som eg ikkje har oversikta over enno. Eg skriv huskelister og lagrar nettsider, og har du tips vil eg gjerne ha dei! Eg må teste høreapparat og finne ut kva som passar for meg og mitt bruk. Det er ein jungel å navigere seg i!
• Det er mange som hører dårleg! Det er snakka lite om, og eg merkar at eg vegrar meg for å fortelje det. Det er litt krevande… Det verkar så dumt å ikkje høre! Sjølv om det er det som er fakta! Eg lurer ingen med å ikkje fortelje det. Eg må spørje om igjen, eg må slutte å gjette. Men det kjennes så dumt å spørje for tredje gong kva du sa… Det blir vel likevel betre når eg seier det som det er; "eg høyrer ikkje kva du seier".  Beste tipset er å få augeontakt med meg først, for då er eg oppmerksam! Når eeg har sagt det, er det som oftast greit etterpå. Og dei fleste kjenner nokon, eller veit om nokon andre eller hører dårleg sjølv. Og det kan jo vere like greit å forklare kvifor eg må spørje om igjen og igjen, og kvifor eg vil ha folk på den gode øyra for å høyre.
• Grunnen til hørselstap treng ikkje vere det verst tenkelege!  No har eg fått beskjed om at eg ikkje har hjernesvulst eller MS, det er fint, men det er ikkje så ofte det er grunnen heller! Dei fleste mistar hørselen utan at ein gi noko heilt klart svar. Eg har kanskje hatt ein blodpropp. Det er ei rimeleg forklaring.
• Eg les at det er lurt å trene balansen! Så eg står på ein fot og ser opp og ned, og rundt meg og kjenner eg må trene meir. Eigentleg bør alle trene meir på balansen, det er noko som ofte blir gløymt! Nedsett hørsel gir stiv nakke, stiv nakke gjer at ein blir svimmel. Eg funderar på avspenningsteknikkar og pusteøvingar for å gje kroppen luft og ro.
• Eg må ha stille stader, friminutt og tid for meg sjølv, rom der eg ikkje treng anstrenge meg for å følgje med, få med meg alt, yte, berre vere!! Kanskje ikkje så spesielt å trenge, det er vel noko alle treng? Men akkurat no er det endå viktigare!
  
  

  

  Øre

  
  
  
  
  Og eg kjem nok til å skrive meir om temaet hørsel, når eg veit meir, når brikkene fell på plass, når eg ein dag har vent meg til det. Eller kanskje aller helst før.
  Akkurat no er dette ein stor del av livet mitt, men eigentleg er det ein liten del, det er familie, jobb, vener, aktivitetar, livet generelt som er kvardagen min!