søndag 27. oktober 2013

Vekestart veke 44 (og eg veit kvar pølsemakaren er)


Det er haust, det er snart ny veke og eg er i rute(iallfall om eg ikkje tenkjer for godt etter)!! 

Årets tider
Nå er høsten her
og høsten er en liten gul mann
som kommer ut av skogen
med kofferten sin og plukker lauvet ned av
trærne og tar med seg blomsterstilkene og mange
av fuglene, og så maler han himmelen
grå og mørk, og lager triste søledammer i veiene.
Arild Nyquist

Heldigvis er det sol og fine dagar om hausten også! Men i kveld blir det vel tidleg mørkt etter at vi stilte klokka, sukk.

Eg har, som før nemnt på bloggen, ein indre hamster! Eg har også ei indre husmor som elskar å lage mat(men som lever eit litt stille liv i lengre periodar), og når du kombinerar desse blir det fullt i bod og frysar! I sommar spurte eg svigerinna mi, som er husmor både av utdanning og legning, i tillegg til å vere lærar,  om korleis ein lagar pølser. Sidan mannen er jeger har vi mykje elgkjøt, og det jo hadde vore artig å bruke det til noko anna enn steik også. Istaden for berre å overlevere ei oppskrift, lova ho å kome og vere med på pølsemaking. Igår var den store dagen! 
Eg bestilte tarm på butikken, det er ein slik ting som får ein til å kjenne kontakten med gamle dagars matauk og husmødre i generasjonar bakover og eg fekk rett og slett mentalt forkle og skaut! Ikkje berre bestilte eg, eg huska hente den også! (det er inga sjølvfølge når ein lever pendlarlivet og kjem heim seint heim på fredag kveld) 
Vi tok opp kjøt frå frysaren, rydda kjøkkenet og handla inn allehånde, ingefær, salt og pepar og meir kjøt etter liste frå kurshaldaren for å spe på med. Så sette eg mannen igang med å lese bruksanvisninga til kjøtkverna, og eg rydda litt meir!  Kursleiaren kom og vi var igang! Det var oppmaling av kjøt, blanding, krydring, steiking av prøvekake, smaking og det mest spennande av alt: pølsehorn og fylling av pølseskinn! Det er noko med å stikke hol for luft, fart på fylling, håndlag og kommunikasjon, armar og bein og tarm som sprekk...alt går betre med litt trening! Og det blir ikkje verre med godt humør heller! Latter lettar arbeidet! 

Pølsemakarar

(og den lampa heng berre heilt feil i forhold til pølsemaking og fotografering!)


Det var fullt hus, med meg og mannen, ein junior som var fotograf og kommentator, kursleiaren, ein nevø som er kokk og ei niese som har mange års fartstid som pølsemakarassisten og som hadde ansvar for å putte kokepølsene i posar for frysing. Broren min hadde ansvar for avislesing og vart sendt på IKEA for å handle skoskap til kursleiaren og REMA for frukt og sjokolade. Undervegs fann vi ut at dette burde fleire få del i også, så via nettbrett kobla vi opp Skype og sendte live pølsemaking til mamma og pappa! Underhalding for heile familien! 
Vi laga elgmør som no heng oppe på loftet til tørking, og grisemør, som er grov, krydra middagspølse som vart frosse og skal bli fine middagar framover!
Fine elgpølsene som skal bli mør!

Tørking av mør
Etterpå vart det pizza og Pavlovakake(takk til kurshaldaren) for å feire han som fylte 17 år denne veka, og RISK-speling med høgt lydnivå og sterkt engasjemnt! Finfin laurdag! Og idag er det godt å sitte i sofaen, lese laurdagsavisene, ete druer og kjenne på søndagen. 
Hm, kva gjer den sjokoladen nede i høgre hjørne?


torsdag 24. oktober 2013

Ein bioingeniør kryssar sitt spor

Eg er snart ferdig med første veke med fjernjobbing og hybelliv.
Eg har kjent meg litt som student igjen, berre med fagkunnskap og med 20 års erfaring :) Men det er noko med å komme inn på ein annan arbeidsplass og skulle jobbe der. Det er andre folk, ukjente lokaler, nye rutiner. Kvar står ting? Kvar er det lager? Når er det pauser, og kvar er toalettet?!
Men det går bra, det er ein fordel med både erfaring og livskunnskap!
Det er mykje å ta tak i...

Likevel, det er slitsomt, eg kjenner at energien på kveldstid er litt mindre enn eg hadde forventa. Mitt sosiale og kulturelle hybelliv er ikkje heilt grenselaust...men middag saman med ei venninne frå studietida ein gong i forrige århundre og besøk hos nevø m/kone har eg orka. Veldig kjekt! Og det raraste av alt; på trikken var det ei som såg på meg og sa: "er det ikkje?" Det var ein medstudent eg ikkje har sett sidan juni 1993! Heldigvis snakka ho til meg, gullfiskhjernen min er dårleg på å kjenne igjen folk, og ikkje tenkte eg at eg skulle treffe kjente heller. Etter jobb det er godt å lande i sofaen, surfe på nettet, lese eller sjå noko skikkeleg lite krevande på fjernsynet, nyte å vere åleine og at det er ganske stille.

I kveld har eg gått tur. Hybelen ligg inne på området til Ullevål sjukehus, og det er skikkeleg nostalgi for meg. Det var her eg i forrige århundre gjekk på Ullevål bioingeniørhøgskole, på det allersiste kullet. Så eg har gått tur inne på området og prøvd å kjenne meg igjen, for det har skjedd ein del her på 20 år, med nye bygg over alt. Men eg har stått ei stund og sett på laboratorieblokka og mimra, den ser lik ut, iallfall på utsida. Det var der vi møtte opp og ikkje viste kva vi gjekk til i august 1990! Det var der vi hadde kjemi og apperatlære og lærte å pippettere. Det var der eg hadde sjukdomslære og kjente på alle mogelege symptom... Det var der eg lærte å stikke folk og ta blodprøver. Det var der eg lærte grunnlaget i mikrobiologi, eg har enno kompendiet og notatane, eg som aldri skulle jobbe med mikrobiologi, jaja, godt ein ikkje veit alt. Eg hadde praksis på viruslabben her, og lærte å kjenne igjen herpesvirus i cellekultur. Eg hadde praksis på blodbanken i dette huset og det var veldig kjekt, eg fekk taket på å stikke, og snakka med blodgivarane. Her var lesesalen, som eg ikkje brukte mykje, men det var her vi hadde kollokviegrupper før eksamen og kjente panikken nærme seg. Det var her vi hadde eksamen og gjekk ut med god eller dårleg kjensle når dagen var over. Ullevål sjukehus er som ein liten by, både i storleik og tilbod, butikk, frisør, tannlege, apotek, bank +++og eit veldig godt helsetilbod!

Det var ein bråstart på veka med henting av flytaxi kl 05.00 måndag morgon, så eg måtte investere i vekkarklokke for å vere sikker på at eg kjem meg opp. Eg trudde reisevekkarur var heilt ut, men eg fanne denne kjekke saken til ein billeg penge, og den som søv over lyden frå denne fortener å få sove!


Men ei veke på hybel er nok! Eg har gått glipp av ein 17årsdag og gler meg til å kome heim. Så blir det fleire turar etterkvart utover hausten.
Ullevålsveien by night.


søndag 20. oktober 2013

Tanta som forsvann

Eg har mange tanter.

Ei av dei lever ikkje lenger.
Ho var eldst i sin søskenflokk, fødd i Amerika og hadde eit litt eksotisk namn. Eg fekk spørsmål som "heiter tanta di verkeleg det?!" Ja , sa eg stolt, eg syns det var litt tøft. Ho var ei kunstnarsjel, hadde meiningar om mangt, gjekk snekkarkurs for damer og kurs i rosemåling. Eg fekk ei kiste ho hadde snekra, vi har nøklane våre i ei skål ho har rosemåla. Ho hadde veggane fulle av bilete ho hadde måla, dei hang tett. Eg drøymte om å bli like flink som henne, eg huskar særleg kopien ho hadde laga av Munch sitt bilete "Pikene på broen". Ho sydde klær, eg fekk mitt første fotside skjørt av henne. Finare enn då har eg nesten aldri vore. Ho kunne vere ein virvelvind når ho kom på besøk! Den første gongen eg åt pizza, var det ho som hadde laga den og tok den med på besøk til oss. Ho hekla den lekraste turkise kåpa med gullknappar til meg.


Ny kåpe! Vi snakkar minimote!
Ho var fadderen min, og skjemte meg vekk etter notar! Eg fekk kome på besøk, både heime og på hytta. Eg fekk bestemme menyen, på hytta var det stekt fisk og kakevaflar. Eg fekk male og bileta vart hengt opp, eg laga perlesmykker som ho brukte, vi samla skattar i fjøra. Eg har det finaste, vesle bordet med stol til, som eg fekk til jul då eg var to år. Då var ho så ivrig sjølv at ho pakka det opp saman med meg tidleg på formiddagen. Ho tok meg med på martna. Eg fekk sukkerspinn og forundringspose. Men då eg ville på sirkus, sa ho nei (ho sendte istaden mannen saman med meg, og eg fekk ri på elefant)
Eg har arva middagstallerkenane hennar, og dei fine stettglasa, eg tenkjer på den ho var når eg brukar dei. Eg har eit bilete ho har måla. Eg tenkjer stadig på henne.

Men ettersom åra gjekk, vart det ikkje det same å kome på besøk til henne. Ho mista synet meir og meir, tempoet vart saktare. Det er jo ikkje rart når ein ser dårlegare? Så vart ho forundra når vi kom på besøk, kom vi heilt overraskande? Ho vart stillare, ho ville ikkje ha hjelp. Ho hadde ikkje mat i huset, men skulle snart ut og handle, naturlegvis. Etterkvart vart det tydeleg at ho ikkje huska så godt. Virvelvinden vart borte, forvirringa tok over meir og meir. Avtalar vart gløymt, julepynten var lagt på ein så lur stad at vi aldri greide finne den igjen. Å kjenne igjen folk vart vanskeleg, å bu åleine vart umogeleg. Tante vart borte, lenge før ho døydde.

Det var vondt og vanskeleg å sjå dette utvikle seg! Ein er hjelpelaus, sjølv om ein prøvar hjelper. Eg huskar tante både som virvelvinden som kunne fikse det meste og den gamle dama som var forvirra.


Det var berre det eg skulle seie idag, på TV-innsamingsdagen, der pengane går til demensforskning og -tiltak.


Vekestart veke 43

Eg ser ut vinduet og ser snø og iskrystallar i oktobersola. Eg ser på gradestokken, og legg meir ved i omnen. Eg ser på bileta folk legg ut på instagram, det er snømenn, englar i snøen, mørke skyer med snø og strålande sol! Eg har gått tur, passa meg for dei glatte partia i skuggen, vassa i lauvhaugar, kjent sola varme og gleda meg over den fine dagen i overgang mellom haust og vinter. 







Snøen kjem oftast som ei overrasking, til fortviling for nokre, og glede for andre! 
Det er ikkje mildver her enno, men det kjem vel.


Ingen hadde venta snøen so tidleg.
Ungane drog ut kjelkar, laga snømenner, bygde hus.
I dag er det sol og mildt att. Snømennene
stend att åleine og græt i grøn hå.

Olav H. Hauge




fredag 18. oktober 2013

Hybelliv

På måndag flyttar eg på hybel. Det er ikkje noko dramatikk idet, eg skal berre jobbe i Oslo nokre veker før jul og då må eg bu der også.

Det er omtrent 20 år sidan sist eg budde på hybel, så eg kjenner eg er litt ute av det. No er eg vant til familielivet, med alt sitt av klesvask, innkjøp, matlaging, masing på lekser, masing på rydding, kos rundt middagsbordet, påfunn av tenåringane, "mors tut og kjør"-transport etc, så eg hugsar ikkje heilt korleis det var å berre ha seg sjølv. Eg lurer på om det blir veldig stille? Kjedeleg? Det blir iallfall fint å kome heim i helgene!

Men eg trur det kan ha sine fine sider og :) Eg treng ikkje vaske klær desse vekene, det blir lite oppvask av berre ein person(trur eg?) Rydding treng ikkje bli så ille, det er ikkje andre å skulde på same kva. Eg kan bestemme sjølv kva eg skal ha til middag, det blir nok mykje grønsaker og fisk tenkjer eg! (evt potetgull ein og annan dag. Det skal ein ikkje sjå vekk frå at resten av familien ville sett pris på, men husmoræra og husmorstoltheita nektar meg stort sett å gjere slikt) Eg treng iallfall ikkje bry meg om kva andre likar eller ikkje. Løksuppe, sushi, bakte grønsaker, omelett...
Viktig med farge på maten!
Eg håpar på eit rikt sosialt liv desse vekene, eg får tid til å treffe vener frå studietida som enno ikkje har kome seg ut av Oslo. Den første middagsavtalen har eg faktisk allereie på måndag. No gjeld det berre å avtale meir sosialt liv. Eg kan vere tante og treffe store og små nieser og nevøar i Osloområdet. Eg tenkjer på å bruke kulturtilboda i Oslo, kanskje eg kan få med meg nokre teaterstykke eller ein sisteliten billett på Operaen? For ikkje å snakke om at eg får god tid til å gå tur!! Eg kan lage årets julegåver! (vel, det spørs! Eg har kome 3 cm på babyjakka eg starta på i sommarferien) Det står ikkje på planene...
Eksempel på lettvint middag.

Så spørs det kor sliten eg blir av jobben, eg skal tross alt gjere ein jobb medan eg er der. Kanskje eg rett og slett kjem til å synke ned i sofaen med ei bok? Eller bruke fjernkontrollen bevistlaust medan eg sappar meg gjennom TVkanalane eg har tilgjengeleg? Eventuellt sove middag kvar dag? Men det treng ikkje vere så ille med roleg åleine tid, heller.

I kveld er eg åleine heime, og til no har eg vaska klær og hengt opp, rydda på kjøkkenet og til slutt vaska kjøkkenvifta! Vi snakkar høg partyfaktor ein fredagskveld...

Og skulle nokon ha forslag til kva eg bør få med meg eller gjere, så gje meg eit hint!

onsdag 16. oktober 2013

Vekestart veke 42 (Min indre rivieranyter)


Vi har vore på tur! Å reise er stas, og ein vil gjerne førebu seg litt, på beste måte. Men det er ikkje alltid like lett...

ET MØTE
Jeg reiste til Afrika
med fem bøker om verdensdelen.
Tenkte jeg var godt forberedt.
På veien møtte jeg en mann fra Tchad
som skulle til England.
Han hadde fem bøker om Europa
og tenkte han var godt forberedt.
Ingen av oss sa noe morsomt,
men plutselig satte vi oss ned
og lo.
Kolbjørn Falkeid


Men vi hadde ein fin tur og lærte mykje underveds. Nokre dagar i Nice og eg fann mi indre rivierakvinne! Ei kvinne som godt kan leve med varme dagar, nærast som sommar i midt-Noreg, latskap, god mat, kultur, natur og shopping.

Frukost på kafe, spasering i byen, tur med guidebuss, kikking på båtane i hamna, husa i "rikmannsåsen", kjenne saltvatnet som driv frå sjøen, kunstmuseum. Det var skikkeleg lave skuldre og ferie, sjølv om vi ikkje satt så mykje i ro og såg utover havet.

Solnedgang

Middelhavet



Vi budde rett ved gamlebyen, som er ein fasinerande labyrint! Å berre gå og sjå på husa, kjenne stemninga, ete på bittesmå restauranter, kikke inn i butikkar. Vi bestemte oss for å ete mest mogeleg fransk, ikkje vere redde for å prøve noko nytt, og helst ete på små, lokale plassar. Vi har ete salat nicoice, sjømatsalat, blåskjell, entrecote, lammegryte, lammenyrer(ikkje eg nei!)og ikkje å gløyme foie gras. Vi kjøpte med oss baguettar, spekepølse og ost og åt lunsj i olivenlunden til Matisse ein dag.


Ingen frukost utan croissant
Kveldsstemning i gamlebyen

Frå Chagallmuseet

Eg var naturlegvis på skohandel!
På søndagen tok vi tog innover i landet. Det er litt vanskeleg når ein ikkje kan fransk, men litt gjetting då vi las på nettsida og med litt hjelp frå hotellresepsjonen, fann vi togstasjonen og hadde riktig god tid før avgang(det er her gjettinga kom inn...) Kan du fransk, eller er god på gjetting, kan du kikke innom her http://www.trainprovence.com Etterkvart satt vi på toget, og gjekk av i Entrevaux. Men det var ein kjempefin by, der eg gjerne skulle vore lenger. Det var ei flott middelalderborg, med ein gamleby av den verkeleg gamle sorten, olivenlundar og bittesmå butikkar(som var søndagsstengte) (Og neste gong skal eg kome meg heilt til Digne des Bains, og sjå på lavendelblomstringa!)
Tog med palme 

Borga på toppen var vel verdt dei bratte bakkane opp! Kan anbefalast varmt!

Det kan vere hardt å reise frå slikt som dette...men det var godt å kome heim att også! 

søndag 6. oktober 2013

20 år og like blid!

Denne veka er det 20 år sidan eg gifta meg med mannen!!!

Unge og fagre!      Foto: Håvard Tørring
Det var ein fin haustdag, med flotte farger i naturen og fin temperatur. Det seier vel sitt om brura at ho ikkje hadde tenkt på at det kunne bli dårleg vær? To dagar etterpå kom snøen, vi hadde bil utan varmeapparat og vinterdekk, så bryllaupsreisa gjekk mest mogeleg i lavlandet frå Romsdalen tilbake til Trondheim, og kjærleiken heldt oss varme(ok da, det var kaldt!!!) Det var litt spenning på førehand om brura ville komme seg opp kyrkjegolvet, sidan eg fekk eit skikkeleg hekseskot i ryggen nokre veker før den store dagen, men det gjekk faktisk bra, det også(mannen meinte at i verste fall fekk han trille meg i rullestol...vi slapp det!)

Dagen var fin, og eg kunne sagt mykje om den. Om ei stressa mor som gløymde bunadssølja i kyrkja, bløtkakekjolen, uvant mykje sminke, nervane i det vi gjekk inn i kyrkja, talane vi fekk, onkel som hadde tversover med blinkande lys. Maten, kakene, røsslyngen vi pynta med, dei fine gjestane. Ein sjarmerande, liten gjest som oppsummerte dagen slik: "de kyssa og bestemor datt"!
Men det viktigaste er lell dagane vi har hatt saman etterpå!

No har det gått 20 år, og når eg ser tilbake ser eg mangt og mykje. Jobb, huskjøp, utdanning, ungar, høg boligrente, sjukdom, doktorgrad, påbygg på huset, sorger og gleder, kvardag og fest; rett og slett livet! Det har vore hardt arbeid og planlegging, og gi og ta for begge. Å bygge ein heim saman er ikkje gjort på eit blunk! Men no har eg budd lengre saman med mannen enn "heime" hos mamma og pappa... Og det er her vi er saman som er heime, det har det vore lenge!

Vekas ord er frå meg til mannen, med hjelp frå Alf Prøysen.

Mitt hjerte er ditt


Kjærlighet kommer, og kjærlighet går.
Ingen veit vægen vi vandre.Men din vil je vara i dager og år.Je vil itte sjå på ændre.

Mitt hjerte er ditt, ditt hjerte er mitt.Og visa med seljelyd låter.Min glede er din, din glede er min.Og sorgen er min når du gråter.
Kjærlighetsrosa er frodig og sterk.Den kan få knopper og blømeKjærlighetsrosa er skaperens verk.Det skal vi æiller forgløme...
Mitt hjerte er ditt, ditt hjerte er mitt.Og visa med seljelyd låter.Min glede er din, din glede er min.Og sorgen er min når du gråter.Alf Prøysen
Ha ei strålande veke! (Vi skal på ei lita bryllaupsreise no, denne gongen med litt betre råd, lengre reise og forhåpentlegvis utan snø! Rapport kjem.)

tirsdag 1. oktober 2013

Vekestart veke 40

Ny veke, men ganske sakte start. Omgangssjuk e i kroppen gjer både slapp og sløv. Eg har gode anlegg for sjølvmedlidenhet og anna elende! Sukk og stønn og stakkars meg! Skal ikkje gå i detalj, men eg er glad eg er nesten frisk igjen!
Haust! Oktobermorgon, utsikt frå stoveglaset.
Vakkert!
Men tilbake til vekestart:
Haust er på ein måte ein slutt, men samtidig ein start. Det er tross alt ei ny årstid, og med skifte i lys og temperatur, får eg alltid lyst å prøve noko nytt; endre på ting, rydde litt, lese meir etc. (Hadde lang to-to-liste for helga, men den vart ikkje  gjort noko med, dessverre....)

“Å våge er å miste fotfestet for en stund. Å ikke våge er å miste seg selv.”  
Søren Kirkegaard

Våg å vakle litt!
Ha ei strålande veke!