Av og til...

...må ein ta ein pause.

Utvelgt vinkel. Ikkje ein hybelkanin
å sjå!

Det krever sitt å kome igang etter ferie, sjøl om eg syns eg har greid meg bra med to veker på jobb.
Men akkurat no må eg ta ei pause, same om det er oppvask og klesvask(eller eg vaskar klær, det gjer heldigvis vaskemaskina, så får dei bakteriefylte handklea ein rens) men særleg meir orkar eg ikkje.
Kroppen jobbar hardt mot forkjølelse, augekatarr  og litt rygg. Altså får hybelkaninane ha fest under sofaen ei god stund til, medna eg drikk masse te, klør i augene (eg berre kjenner det klør, eg klør ikkje, for å hindre smitte)og løser kryssord.




Så det er ikkje synd i meg(eg berre sutrar), eg berre tek ei pause.

Fridag igjen

Idag har eg hatt fri. Nokre vil sikkert seie "fri igjen?" Fridagane mine er ikkje fri, eigentleg, det er dagar for helsa mi. På fridagane gjer eg minst mogeleg husarbeid, istaden prioriterer eg ting som gjer godt.

For ryggen er det tur i skogen og anna trening som gjer godt. Å bevege seg i terrenget er god trening. For hørselen er det å ha det stille veldig viktig. Eg brukar mykje krefter på å lytte og høre, både på jobb og heime. Tur i skogen hjelp, der er det skogens ro, tinnitusen får konkuranse av sus i tretoppane og vatnet i bekken, det er ikkje noko eg treng høyre (bortsett frå syklistar i full fart, men dei er det få av på dagtid) Eg har aldri musikk på øret når eg går tur!

Når eg lever slik, klarer eg jobben min betre når eg er på jobb, og kanskje eg er trivelegare å leve saman med også?
Det hender naturlegvis at eg sett på ei vaskemaskin, eller tømmer oppvaskmaskina, eg prøvar å ha tannelgetime eller fysioterapi på fridagane mine. Eg har ikkje fri for å gjere husarbeid, men for å stelle best mogeleg med helsa!

Tyttebær

Haustfarger!

Lunsj i solveggen

Idag har eg hatt fri, som sagt. Eg hadde sakte frukost, og fyra opp i omnen for første gong iår, for plutseleg var det haust ute! Så tok eg på turklær og stakk i marka. Eg gjekk, fekk opp varmen, snakka med andre som var ute på tur. Eg plukka tyttebær, det er så mykje i marka! Plukking av bær gjer eg etter metoden "ta med berre ein liten pose/boks", for når den er full, må eg slutte å plukke , og ryggen er framleis i godlune! Etterpå gjekk eg på ei hytte i marka og kjøpte lunsj. Ein skikkeleg luksusdag!

Og igår oppdaga eg at eg har sko som matchar hausten!
Eg tøyser ikkje med sko og haust!

Vekestart veke 6.

Idag skal eg skrive om glattis, bråstopp og digital detox!

Eg tenkjer innimellom på at eg må gjere noko med alle timane eg brukar på tv, telefon, nettbrett, alle slags skjermrelaterte sysler. Men som oftast blir det med tanken, eller eg legg slikt vekk -for ein times tid- og så tek gamle vaner og rutiner over styringa. Eg tenkjer alltid på det rundt nyttår, det er jo eit passande nyttårsforsett?

Men no skaffa eg meg ein liten hjernerystele, og vips vart det digital detox, heilt ufrivilleg og uunngåeleg og utan det minste nedtrapping.

Vi skulle ha ei hyggeleg helg, mannen og eg. Eg hadde gitt han ei helg på hotell på Røros i julegåve. Eg hadde planlagt kos, lave skuldre, god mat, kultur etc. Det byrja bra, vi tok toget, åt lunsj på kafe, rusla i gatene, (fekk shoppa irriterande lite). Vi var på ein skuldersenkande, nydeleg kammerkonsert med strykekvartett og obo.
Men så vart det litt mindre kos! Eit fall på isen, eg rakk tenkje "nei, ryggen min!!!" i det beina forsvann. Så traff ryggen bakken, og eg tenkte at dette gjekk visst bra. Men så traff hodet bakken, "bang" og eg tenkte at dette var dumt. Alt dette, og mykje meir, for gjennom hodet mitt på veldig kort tid! Og eg spratt tilbake på beina igjen. I full fart!

Bakhode med plaster.
Eg skal spare dykk for nærbileta med blod
mannen tok på legevakta...

Det viste seg at eg hadde fått ein kul i bakhodet, og to kutt, som blødde. Mykje! Det har sine klare ulemper med blodfortynnande medisin. Eg vart ein slags lokal kjendis på hotellet, med blodig håndkle rundt hodet, der eg forta meg å finne nokon som kunne ringe legevakt og taxi. Sanneleg godt at mannen er roleg og sindig når det gjeld(han er det til vanleg og altså). Både pulsen og blodtrykket mitt nådde nye høgder. Etter legevakt, prydsaum i bakhodet og instruks om vekking på natta og generell omsorg og pass, skulle vi ha festmiddag. Den vart litt prega av forslått kone med plaster i håret og litt dårleg matlyst. Det vart ikkje som vi planla, men ein roleg kveld saman fekk vi! Og ein roleg søndag, med nydeleg lunsj før togtur heim til eiga seng og eigen sofa.

Men altså: ein liten hjernerystelse. Litt omtåka, ikkje kvalm eller bevistlaus. Likevel skal ein visst ikkje spøke med slikt. "Ikkje lese, verken på skjerm eller papir, ei veke. Ikkje sjå tv, ikkje fikle med mobilen,", sa legen. "Du skal kjede deg!" Jammen, kva kan eg gjere?? Eg fekk lov til å høyre radio, og gå korte turar. Og kjede meg, det var faktisk det eg skulle.
TV har ikkje vore noko sakn. Når dei andre har sett tv, har eg vore i den andre stova, og høyrt på radio. Skjermen framsto dessutan som veldig lyssterk og ikkje fristande å sjå på. Eg har ikkje byrja sjå igjen, faktisk. Men eg skal prøve å få sett dei siste episodane av "Valkyrien", eg må finne ut korleis det går!
Å kutte ut Facebook, Instagram og Snapchat var heller ikkje noko stort problem, til tross for alle som meinte dette ville bli det verste for meg. Kanskje overraskande, men veldig gledeleg at eg ikkje vart heilt skjelven av å ikkje fått oppdatert meg på det alle gjer til ei kvar tid! For ikkje snakke om at eg ikkje fekk delt alt som skjedde meg, i stort og smått.
Nettaviser har eg sakna, men konstant radio har dekt ein del av suget for oppdatering. Blogg har eg heller ikkje sakna, eg hadde ein runde for å oppdatere meg, og så veldig mykje hadde eg ikkje mista. Eg har "skrive" ein god del blogginnlegg i hodet mitt, mengder av gode formuleringar har gått tapt i forbudet mot skriving. Jaja!
Det eg derimot har sakna med heile meg er aviser til frukosten, kryssord på ettermiddagen og bøker på kvelden. Eg som les bok etter bok, gjerne fleire på ein gong, eg som kjøper ekstra mange aviser kvar helg, for å verkeleg kose meg, eg skulle altså ikkje lese... Det gjorde litt vondt!

Eg har drukke bøttevis med te, medan eg har høyrt radio. Eg har konkludert med at ein får med seg meir om ein ikkje gjer andre ting samtidig som ein høyrer radio.

Eg har gått korte turar. Sett på soloppgang og solnedgang. Kjeda meg litt. Sett på tulipanane mine. Brent masse lys både morgon og kveld. Eg har kjeda meg. Eg har mata surdeigen og sett brøddeigen heve. Det er mykje mindfullness i ein brøddeig! Ingen snarvegar og kjappe løsningar der. Eg har ikkje lese jobbmail, og slik kanskje hatt meir pause enn vanlegvis. Eg har leita gjennom ulike DAB-kanalar, og funne nye program og det finns både god og dårleg radio! Eg har ete mørk sjokolade. Eg har tenkt ein del, kloke tankar, slitne tankar, optimistiske og meir pessimistiske tankar. Eg har tatt hensyn til kroppen og hodet og kjent meg betre innimellom, og tenkt at dette blir bra fort. Eg har gjort litt meir enn kroppen tåler og kjent meg dårleg andre gonger, og tenkt at dette vil aldri bli bra. Eg har lurt litt på om vi skulle hatt fliser over kjøkkenbenken, og skulle vi bygd hyller inni den nisjen på tv-stova? Eg har kjeda meg. Eg har venta på at mann og son skulle kome heim, for å ha nokon å prate med. Eg har fyra i omnen. Sett på gravemaskinene utanfor stovevindauget, og fundert på om dei aldri skal bli ferdige med arbeidet!?
Eg har tenkt på dei som har det slik til vanleg, at dei ikkje kan bruke dagane som dei vil, av ulike grunnar og begrensningar i kropp eller sinn.

Og så viser det seg at eg vart betre. Hurra! Framleis blir eg fort sliten, og eg tenkjer nok litt saktare og tåler mindre skjerm enn normalt. Men eg er på jobb denne veka. I dag har eg tatt stinga og vaska håret! Det vart berre ein liten ekstra pause.
Og detoxen? Den kan eg sikkert opp igjen seinare, for det er lett å gå tilbake til gamle vanar...

Eit lite dikt skal du få til slutt. Det blir litt ironsik med eit dikt om ord og bokstavar, men det var jo dette eg lengta etter sist veke!

Hvor skal vi, spør jeg diktet?

Dette lille diktet mitt

går i sokkelesten

over gulvet,

dette lille diktet mitt

går med lette sko over tunet.

Jeg følger ordene

over gårdsplassen,

jeg går mellom rader av epletrær,

jeg går gjennom bokstavenes høye, myke strå.

Over gresset, over gresset,

innunder fjellet, og sjøen ligger stor og tung og dyp

i hvert eneste spinkle ord.

Gro Dahle

Måtte veka di bli god vidare!

Prolaps og litt postoperative tankar

Det vart operasjon! Men først var det meir venting, og litt neglebiting, for det var forsinking og øyeblikkeleg hjelp som naturlegvis må gå først, og ingen lovand om opersajon til oppsett tid, og eg hadde så lyst å bli ferdig! Men så vart det min tur! Hurra!
Eige rom, på med snertne sjukehusklær, lyseblått er ikkje mi farge, heller ikkje dei kvite støttestrømpene... Men alt kler den smukke!

Eit rom med utsikt

Nervane(ikkje isjiasnerven....) kom for fullt akkurat då eg vart trilla inn på operasjonsstova, og dei grønkledde byrja snakke og stikke og gje medisin og kom med oksygenmaska, men det gjekk såpass fort at plutseleg fekk eg beskjed om å vakne igjen. Eg huskar også i skodda at kirurgen sa "no er vi ferdige" og noko om at alt hadde gått etter planen, men særleg meir bevist var eg ikkje! Eg lurte meir på om det var verdt det, for så ille syns eg det er å vakne av narkose! (ikkje at alternativet er noko betre)

Det tok nokre timar å vakne heilt, og forma var ikkje tipptopp. Kvalm, tørr i munne og litt vondt. Men tilbake på rommet, og med litt drikke, medisin og besøk kjente eg meg iallfall betre. Eg var oppe og gjekk og det klarte eg fint.

Heldigvis eit flyktig bekjentskap

Neste morgon fekk eg ta på eigne klær, eg satt oppe og åt, eg trong ikkje hjelp til å gå(farvel til "prekestolen"!) og kjente meg, om ikkje heilt frisk, så iallfall på god veg! Eg hadde besøk av fysioterapeut, og har fått detaljert plan om korleis eg skal bevege meg dei neste 4 vekene, og kva eg ikkje skal gjere. Eg kan sjå på tømming av oppvaskmaskin som trim. Eg skal ikkje løfte tungt, men kan løfte lett mange gonger, altså kan eg henge opp klær. Legen var innom, med kjapp forklaring og sjukemelding. Sjukepleiarane var stadig innom, målte blodtrykk og temperatur og sjekka at alt var som det skulle. Og eg fekk vere der til mannen var ferdig på kurs før eg reiste heim.

Noko skjer med intimsfæren når ein er på sjukehus. Eg møtte dei samme folka på venterommet preoperasjonsdagen, opersjonsdagen og etterpå. Vi vart på ein måte litt kjente og første dagen snakkar ein om ufarlege ting, som været og ventetid. Eg veit ikkje kva dei heiter, ingenting om alder og stort sett ikkje kvar dei kjem frå. Eg veit berre såvidt kvifor dei var på samme avdeling som meg, eg veit meir om ventetid, undersøkingar og legar dei har snakka med. Men når ein møtes igjen etter operasjon, er det som å sjå gamle kjente! Ein deler ting som sjeldan er tema rundt lunsjbordet på jobb eller på kafebesøk. Eg veit mykje om andre sin kvalme, mengde og type smertestillande og korvidt dei har klart å gå på do, med eller utan hjelp. Komplikasjonar, kor lenge dei skal vere på sjukehuset og problem med å sove(dei veit naturlegvis det same om meg) Vi delte det som var naturleg, som aldri ville vore naturleg sin annan stad!  Godt ein ikkje skal vere så lenge på sjukehus! Og godt med enerom, slik at ein kan ta pauser frå diskusjonane...

Eg kom heim dagen etter opersjon, det er best heime! (sjølv om eg saknar ringeknappen og nokon å spørje, for det er lett å kome på spørsmål når ein er vel heime...) Eiga seng, ønskemat(feks sto 18åringen opp og laga frukost til meg på laurdag, utan å bli spurt! Han berre lurte på om eg ville ha omelett eller kokt egg.) Eg får naturleg trim i trappa, eg kan veksle mellom å ligge på stova, tvstova og senga, og det er greit, sidan eg skal ligge minst 4 gonger pr dag og minst 30 minutt kvar gong dei neste 4 vekene. Det er flerie tv-kanalar og eg trenar med å sette inn i og ta ut av oppvaskmaskina. Eg kan gå ein liten tur i frisk luft og lufte tankane og røre musklane.

Sofautsikt

Turterreng

Laurdagsfrukost

No håpar eg berre på sol og litt varme, slik at det er lett å kome seg ut på små turar dei neste vekene! Eg les bøker, aviser, løser kryssord og ser tv, men det er greit å få rørt seg litt innimellom.

Dagen før dagen

Idag har eg brukt det meste av dagen på eit venterom på sjukehuset. Informasjonsskrivet som eg fekk på førehand snakka sant; "Du må regne med en del ventetid denne dagen". Eg stilte førebudd, og hadde med mobil, nettbrett, bok og blad med kryssord. Eg hadde med drikke og matpakke og litt mørk sjokolade og blåbær.

Kva som skjedde slik innimellom ventinga? Eg har snakka med ein sjukepleiar og ein sjukepleiestudent. Dei har informert, fyllt ut skjema og tatt blodprøver. Eg har snakka med ein forskningssjukepleiar, som tok fleire blodprøver. Eg har snakka med ein lege, som sjekka refleksar og at eg kan gå på tærne og på hælane. Han konkluderte med at operasjon er tingen for meg. (Det har vore mitt hemmelege mareritt, at dei idag skulle oppdage at det ikkje var grunn til operasjon likevel. At det var gjort ein feil ein eller annan stad, men slik var det heldigvis ikkje)
Eg har snakka med anestesilegen, og vist at eg er flink til å gape opp og kan bøye hodet bakover, det er vel igrunnen så lang tid den undersøkinga tok. Og eg har snakka med kirurgen, i følge han er dette eit kjapt og greit inngrep. Og det kan jo han seie, som gjer det stadig vekk(eg har forresten vore med på det både i 2004 og 2006, men eg sov meg gjennom det då også)
Og eg har tatt fleire blodprøver, og kjem truleg til å sjå ut som eit blått fargekart i morgon... Eg har fått oppmøtetidspunkt, eg har fått dusjinstruksjon og ei sprøyte til å sette i kveld.

Og vips hadde det gått 4 timar!
No skal eg kose meg i kveld, og drikke masse vatn, medan eg enno kan, for det er faste frå midnatt!
Og så satsar vi på at i løpet av i morgon blir ryggen mykje betre!

Vekestart veke 16

Tirsdag. Jazzband som øver i kjellaren. Nybakte brød på benken. Alt metall-, glas- og plastsøppel er sortert og levert på rett stad. Alle reine klær er bretta. Vi har hatt røkt torsk med gulrotstuing til middag. Eg har fyllt ut mykje papir. Eg har lese avisa ganske grundig.

I morgon skal eg på forundersøking til operasjon. Det kan ha noko med det å gjere...

Omtrent til ein slikt venterom skal eg i morgon.

Dryssa stjerner

Når ei solstråle ligg att og brenn i oss.

Når ein heilt vanleg gråversdag har

stjerner over seg. Når nokon har sett at

vi er til.

Kanskje var det berre i forbifarten. I

travelheten. Eit uventa smil, ein open

varme. Kanskje var det ein omfamnelse,

kanskje berre eit sekunds stogg. Nokon

som hugsa noko godt, og takka. Nokon

som rørte ved oss, kanskje ubevisst.

Vi kjende oss famna inn, kjende oss

overdryssa av varme. Våga sleppa gleda

eit ørlite steg lenger fram. Våga kanskje

sjølv dryssa stjerner, dela ut varme gje

smil, røra ved...

Måtte vi nøra elden i kvarandre.

Bente Bratlund Mæland

Eg lovar å gje lyd frå neg igjen snart, ha ei fin veke! 

Laurdag

Endeleg laurdag!
Eg har vore i Lier på kurs om hørsel, utrulig bra og veldig slitsomt. 3 dagar fullpakket med interessant program, utfordringar og felleskap.  Eg fekk heldigvis til eit triveleg kafébesøk med ei god venninne ein kveld, men elles har eg brukt 'fritida' til å sitte I ein stol på hotellrommet(og å kjøpe kjole)
Då eg kom heim igår, bar det rett i  selskap.  Fine damer og god stemning!  (Og jammen fekk eg brukt litt nylært kunnskap frå kurset)

Då passar det bra med ein roleg dag idag. Mannen og sonen har tatt kvar sin bil til kvart sitt, og eg har pakka ut(som er det kjedelegaste eg veit), vaska badet og starta vaskemaskina. No har eg laga omelett med spinat og skinke, kokt ei kanne med resten av påsketeen og løser kryssord. HERLEG!

Og til veka blir det ryggoperasjon. Det er litt grugleding ...

Førebuingar

Etter snart eit år med ein kranglete rygg, eit uttal undersøkingar, lang sjukemelding og mange legetimar, er det no bestemt: eg skal operere vekk prolapset i ryggen. Å gå tur, trene rygg- og magemusklar saman med fysioterapeuten og mykje smertestillande har ikkje vore nok, ikkje denne gongen heller. Men det har ikkje stått på vilje og innsats, iallfall!
Eg kjenner det er litt skummelt, litt godt, litt lettelse og mest av alt er eg glad fordi det endeleg skjer noko. Eg har gjort det før, 2 gonger, for 10 og 12 år sidan, så eg veit litt kva eg går til. Men eg har jo vorte 10 år eldre (kirurgen fekk ei stor stjerne då han sa at 47 år er ingen alder;) )samtidig har det sikkert skjedd noko med operasjonsteknikk også. Det blir nok bra! Og eit arr(til) på ryggen er ein liten pris for å mest sannsynleg bli bra. Då eg var operert sist, meinte ein kollega at eg skulle bedt om glidelås i ryggen, så ofte som dei skulle inn der...men no har det gått så lang til, at det var vel like greit dei berre lukka skikkeleg.

Når eg får beskjed om at noko ekstra skal skje, går eg igang med førebuingar. Det er jo ting som er greit er i orden, men det er ikkje sikkert du og eg tenkjer på dei samme tinga, hehe. Eg planlegg lesestoff, eg har sett på leselistene mine, og lasta ned bøker til Kindle og planlagt ei bok eg skal kjøpe. Eg tenkjer på filmar eg har tenkt å sjå, program på tv som eg aldri rakk, kanskje ligg dei på nett-tv eller kan lastast ned? Skrive på liste! Eg ser kva eg har av klær, som er lette og ledige og ikkje vil stramme rundt operasjonssåret på ryggen. Eg prøvar å lese meg litt opp om operasjon, for å finne ut om det blir ein ny periode med Jan Thomas sin tørrshampo, eller om eg kan dusje og vaske håret som vanleg. Eg bestiller iallfall ein frisørtime slik at eg er nyklipt. Og eg klipper tåneglane, før eg får eit arr som strammar! Eg funderar hardt på om dette kan vere ei utruleg god unnskylding for å kjøpe nye sko??? Eller eg funderar vel ikkje over det, eg veit at det er det!

Eg ryddar på skrivebordet(det er godt det er litt tid til operasjonen, for akkurat det tek si tid...)noko som ikkje har noko med operasjonen å gjere, men det er jo godt når det er gjort! Eg tenkjer på middag, og brødbakst. Eg skal skifte på senga og eg har funne fram gåstavane mine, slik at eg kjem meg på tur etterpå.

I tillegg drikk eg mengder med te med ingefær og honning, i håp om å få vekk gruffet frå halsen, slik at ikkje noko skal forsinke meg!
Det heile handlar om å vere førebudd, slik at eg, om mogeleg, har det enklare etterpå, at ikkje brakkesjuka skal ta meg og at eg ikkje skal utfordre grensene og reglane. Det spørs om det hjelp! (og litt for at eg ikkje skal bli ei burugle som har lange lister klar til mannen når han kjem heim frå jobb!)

Kva ville du gjort av førebuingar? Er det noko eg har gløymt?

Fredag

Det er fredag. Eg har vore kort dag på jobben. No er eg heime i selskap med kranglete rygg. Så glad det finns smertestillende når dagen først er slik. Det er heldigvis ikkje noko som MÅ gjerast for å at helga skal kome, så etter ei stund i horisontalen, skal eg pusle sakte med å lage middag og lese aviser.

Og heldigvis kjøpte eg tulipanar igår, som har muntre meg opp idag.

Og er ikkje dette fine grønne gleder? (Alt ein har i skapet... )

Ha ein god fredag!

Vekestart veke 4 / bloggevegring

Eg har skrivesperre, på ein måte. Eg har ikkje brukt mykje tid på å tenkje ut kva eg skulle ha på vekestarten, eg har ikkje fundert på bilder eg kan bruke. Eg har sett bloggen min når eg er innom nettet.
Kvifor har eg bloggevegring?
Ryggen har delvis streika. Den har tatt nattesøvnen og tidvis ete kraftig av humøret mitt, som ofte er ganske bra. Ute har det vore glatt, og eg har ikkje kunne gå tur heller... Eg er betre no, har fått smertestillande og eit par dagar i eige selskap.

Det er januar, dagane blir lengre og lysare. Eg har tulipanbukett etter tulipanbukett på bordet, det tek si tid å sjå på dei og då får ein ikkje blogga.

Vilter tulipanbukett

Eg er innimellom litt lei av bloggen og det eg skriv. Skulle eg kanskje vore meir samfunnsegnasjert? Skrive om zitavirus, flyktningar og klimakrise? Skal eg fortsette å pludre i veg, og er det i det heile nokon som les det eg skriv(itillegg til mamma og svigermor, meiner eg?)

Eg har lese bøker. Lette, flagrande og snarlesne bøker, og skikkelege bøker der ein må tygge litt på det ein les. Det blir ikkje tid igjen til bloggen då, når eg skal lese 4 timar i strekk.

Eg har laga mat. Vi har hatt heilstekt and og ete oss stappmette. Vi har hatt restar i and, servert med hoisin-saus, agurk og vårløk i pannekaker. Vi har hatt marokansk chiligryte med couscous. Eg kosar meg med å finne oppskrifter, lese og samanlikne, prøve noko nytt.  Og vi har hatt fiskekaker på brødskiva, men enkel mat smakar godt i godt selskap!

Vi har feira 24årsjubileum med mannsoktetten som mannen er med i. Det var intimkonsert, god mat, mimring om gamle dagar og gapskratting. Helsebringande! Vi har feira 10årsdag for niese, rundt tal og jubileum!

Og eg har sitte i sofaen, ligge i sofaen, gått sakte rundt med vond rygg og syntes alvorleg synd på meg sjølv. Eg har fått trene med fysioterapeuten, jobba av meg litt sjølvmedlitenhet og kjent at eg kan gjere mykje, sjølv med litt smerter. (Å ha nokon som pushar "litt" er gull verdt! Og idag er eg stokk stiv i armane etter treninga i går. Verdast mest positive og ivrige fysioterapeut, sånn omtrent, pusha meg til ekstra innsats! Er du i Trondheim anbefalar eg Femme! Det er fysioterapi og trening, mest for gravide og nybakte mødre, men er ope for alle)

Ok, så har eg funne eit dikt eg skal dele med deg. Eg har det jo i bakhodet, sjølv om bloggvegringa er som ei lita sky i tanken min. Dette diktet av Trygve Skaug har eit snev av gjenkjenning i seg...

Nokon som kjenner seg igjen? Bytt ut kaffen med te, så har du meg...

Ha ein fin dag vidare!

Vekestart veke 52

Nesten jul- 4 tente lys i går. Eldsteson heime på juleferie. Yngsteson har starta på juleferie. Liv i huset til uvante tider. Baking og vasking for det meste unnagjort. Handling stort sett ferdig. Nesten i mål med gåver. Juletreet innkjøpt. Julekaker vi har fått, kjøpt på julemesse, bakt åleine og saman med andre. Kvite damaskdukar heng nystrøkne på trappegelenderet. Det blir heilt sikkert jul her i huset! Men det er dagar igjen til julefreden skal senke seg.

Sommarfuglar i magen likevel i kveld, ikkje for julegåver og andre juleting. Men for nerverotsblokkade av isjasnerve i morgon. Kom litt brått på at eg skulle få time før jul. Passar litt dårleg rett før jul. Men alt for å finne ut om noko kan gjerast med ryggen for å få den betre! Helst litt fort...

I postkassa ligg det, i tillegg til julebrev og reklame for uendeleg mykje eg ikkje treng til jul, stadig brev frå NAV. Har tenkt meg om. Eg er veldig glad NAV finst. Eg skulle berre så gjerne ikkje trengt å bruke tenestene deira! Det kostar for sjølvbilete og humør å søke og bli vurdert. Heldigvis trur begge partar at det berre er forbigåande at eg treng dei.

Og straks er det jul!

Idag snur sola(jada, den snur ikkje, slik på eigentleg) Men den varta opp med gullskyer og fantastisk solnedgang idag! Og eg seier som pappa alltid seier; "eg ser dagen har vorte lenger allereie" Hurra for optimistane blant oss!

Tomatsild! Veldig godt. No skal eg slutte å lage, og
starte å ete av alt det gode vi har i hus!

Og vekas vers må bli fjerde vers av adventssangen vi syng når vi tenner lys på søndagane:

No tenner vi det fjerde lys,
og natta vert til dag.
Vi ventar på ein Fresarmann
for alle folkeslag!

Og heldige meg som har ein kontornisse!

Vekestart veke 51 (3.søndag i advent)

Vi er framme ved 3.søndag i advent. Akkurat no snør det ute(om ein er velvillig i tolking av nedbøren)og det er roleg i stova. Det vart ein roleg dag idag, etter altfor mange havrekjeks i går og ein kranglete rygg i natt og i dag. Men det går seg vel til? Iallfall hjelp det med smertestillande, varmeflaske og ein liten gåtur med piggsko! Eg fekk berre ikkje gjort det eg hadde tenkt...og det kan vere litt tungt for tålmodet.

Lussekattar bakte eg tidleg i veka, så dei var berre å tine i dag og nyte til frukosten. Saman med dei av havrekjeksane som ikkje vart heilt vellukka(vi snakkar 1. og 2.sortering kjeks. 1.sortering er i eigne boks på ein hemmeleg stad, nesten forsegla!) vart det frukost i sofaen framfor omnen. Julemusikk, ferskpressa appelsin juice og godt selskap, om ikkje forma er på topp, veit vi å kose oss!

Litt utpå dagen kom eg på at eg har dei søtaste luciatog i keramikk, som fekk kome opp av eska si og pryde huset! Junior meiner eg pyntar i overkant, forstår ikkje kva han meiner :)

Og idag er det berre ein sang som gjeld; Luciasangen:

Svart senker natten seg
I stall og stue
Solen har gått sin vei,
Skyggene truer
Inn i vårt mørke hus
Stiger med tente lys,
Santa Lucia, Santa Lucia

Natten er mørk og stum
Med ett det suser
I alle tyste rom
Som vingene bruser
Se, på vår terskel står
Hvitkledd med lys i hår
Santa Lucia, Santa Lucia

Mørke skal flykte snart
Fra jordens daler
Slik hun et underfullt
Ord til oss taler
Dagen skal atter ny
Stige av røde sky
Santa Lucia, Santa Lucia

For små jenter er Lucia eit slags høgdepunkt, eller ein skuffelse... Eg huskar eg drømte veldig om å få gå Lucia. Naturlegvis mest om å vere Lucia! Det er den største drømmen...å få gå med lyskrans, først! Men først var det dei store jentene som var Lucia, og akurat då eg nådde den alderen, endra dei(det eg oppfatta) som faste reglar og det var dei minste som gjekk Lucia. Jaja, det vart aldri meg! Ikkje var eg terne i Luciatog heller, før eg var omtrent 20. Vurderte å ta ein runde i nabolaget idag, med mannen som stjernegut, men det vart ikkje. Hehe :)Lyskrans og kvit jakke, ser du det for deg?
Har du forresten høyrt Slaget om Lucia med Ingrid Bjørnov? Det bør du unne deg!!! Ein tøysar ikkje med kven som skal vere Lucia!

Og ad forrige innlegg, mannen meiner at kaos no, fleire dagar før jul, ikkje tel som julestress, men normalt liv. Nuja, han om det! Eg blir litt stressa, det er kanskje fordi eg ikkje får gjort så mykje sjølv.

BAHA, operasjon og tida etterpå

For 3 veker sidan fekk eg operert inn skruen til beinforankra høreapparat(BAHA). Kva som har skjedd før, som førte til behov for dette, kan du lese her . Kva BAHA er? Dette sitatet kan kanskje forklare litt:

BAHA kan være et alternativ til de som av forskjellige årsaker ikke kan bruke tradisjonelle høreapparat. Årsaker til at denne løsningen blir tatt i bruk skyldes som oftest øregangs- eller mellomøreproblematikk, men kan også være aktuell for ensidig døve. 

Ved hjelp av vibrasjoner fra en lydprosessor, sendes signalet videre via benet bak øret som igjen vil stimulere cochlea/indre øret. Dette betyr at en er uavhengig av ytre og mellomøret sin funksjon, men at en helst skal ha et velfungerende indreøre/cochlea. For å oppnå best mulig lydoverføring og resultat må en implantere en benleder/titanskrue med et koblingsstykke som apparatet skal sitte på. Fra Oslo universitetssykehus sine nettsider

Eg prøvde først ut BAHA på bøyle, for å sjekke om det kunne vere noko for meg. Så vart det bestemt opersajon, og det tok litt over 6 månader frå det var bestemt til operasjon vart gjennomført. Det er alltid spennande med operasjon, og på førehand er iallfall eg flink til å finne ting å lure på og bekymre meg for! Denne operasjonen er dessutan med lokalbedøvelse, eg skulle altså vere vak! Jada, eg funderte på både det eine og det andre; smerter, lukter, lydar...

Eg hadde heldigvis time på morgonen, så det var berre å møte opp, kledd med ledige klær og nyvaska frå topp til tå. Det blir alltid litt venting ein slik dag, men det var eg førebudd på. Eg trong ikkje møte fastande, og det var fint særleg å kunne drikke litt te og vatn! Hadde eg vore lur, hadde eg spurt om å få litt beroligande før opersajonen, men det kom eg på først etterpå. For akkurat idet eg vart ropt opp, byrja eg angre! "Kva har eg sagt ja til?!"
Eg fekk på sjukehusskjorte, type "one-size, fits nobody", men den hadde dei fleste av knappane iallfall. Eg fekk på hette på håret, og størrelsen der passa ikkje hårmengda mi, men litt tvang og alle krøllane var gjemt. Inne på operasjonssalen vart eg lagt på benken, pakka inn i sterile papir og vaska grundig rundt og bak øret og dei barberte vekk litt hår, men mindre enn eg hadde venta. Eg fekk sett litt av utstyret som skulle brukast og litt forklaring før dei sette igang.
Så kom kirurgen og ein lege som berre skulle vere med for å sjå. Det førte til at eg fekk veldig grundig gjennomgang og innføring av operasjonsprosedyrene...slik går det når ein er vak! Men det var stort sett greit, og eg syns jo det er bra at fleire blir lært opp(og det blir iallfall gjort grundig arbeid når det er opplæring samtidig!). Det som plaga meg mest, var lydane, som når dei borra, skraping i bein og klipping, men vondt var det heldigvis ikkje. Kvar gong eg syns eg kjente noko, som eg sikkert eigentleg ikkje gjorde, sette dei meir bedøvelse.

Slik såg det ut den første dagen

Operasjonen tok ca 1,5 time. Eg var i god form etterpå, satt ca 30 minutt på eit kvilerom før eg reiste heim(junior hadde haustferie og kunne hente meg). Der tok eg litt smertestillande og sov nokre timar, for natta før sov eg litt lite. Då eg vakna skulle eg tatt meir smertestillande, for etterkvart gjekk bedøvelsen ut, og då sprengte det litt i såret og beinet.
Eg vart operert ein onsdag og var tilbake på jobb måndagen. Det gjekk heilt greit, eg har hatt lite smerter etterpå. Litt plager er det etter ein operasjon. Eg fekk ikkje vaske håret på 14 dagar. Eit ilandsproblem, heilt klart, og det hjelp med tørrshampo, men det var fint då eg endeleg kunne vaske! Eg har vore øm rundt såret og i beinet, det sitt litt i enno. Eg søv ikkje godt om eg legg meg på sida med skruen i. Det kjennes litt som eg har ein stor blåflekk der. Eg har ikkje blødd frå såret, men eg gjekk med plaster over ca 2,5 veker for å beskytte såret og skruen(som hadde annan beskyttelse på også)

Slik såg det ut utan plaster

Eg tok stinga etter 12 dagar. Eg var tilbake hos kirurgen, som ville sjekke at såret var grodd, at det ikkje var infeksjon og at skruen satt som den skulle. Både han og sjukepleiaren var strålande fornøgd med kor pent arret mitt hadde blitt! Eg var mest fornøgd med at eg no kunne vaske håret igjen! 14 dagar med tørrshampo er lenge nok...

Slik ser det ut no

Slik ser det eigentleg ut, når håret er på plass

Eg ventar på time til å starte å bruke BAHA og øve meg på å bruke den, men det er vel ca 2 veker igjen til det. Det er viktig at skruen gror godt fast før bruk, og at huda er sterk, så her(St.Olavs hospital) anbefalar dei å vente minst 1 månad før oppstart. Det ser ut til at det går som det skal. No er eg igang med å lære meg renserutinene. Kvar dag skal huda vaskast og skruen skal vaskast/pussast for at det ikkje legg seg smuss der. Det er litt komplisert der bak øret. Ikkje er det enkelt å jobbe med hjelp av speil heller... Eg har fått litt hjelp av mannen så lenge eg måtte ha plaster på, men no klarer eg meg sjølv. Sånn litt forsøksmessig, speglvent og bakvendt. Eg har kjøpt med hårklemmer for å sette opp håret, elles blir det berre rot. Hos meg vises ikkje skruen, men eg har masse krøllar! Er litt spent på om det vil skape problem for forsterkaren? Då må eg evt sette opp håret fast.

Og rensesettet ligg klart til bruk på badet

Den mest spennande delen står igjen, syns eg! Å venne meg til lyd! Eg merkar at skruen, med beskyttelseskappe akkurat no, tek inn lyden av håret mitt. Eg høyrer puta på natta. Det er uvant og forstyrrande! Eg har jo ikkje høyrt noko på over eit år på den sida. Dei første dagane var det nesten ubehageleg! Eg er ikkje lova å få tilbake retningshørselen, men eg håpar å få følelsen av å få med meg meir av det som skjer på venstre side. Det skal også finnest hjelpemiddel som kan koblast til BAHA, og det er eg spent på. Kanskje er det ting som kan hjelpe meg på jobb for eksempel? Reknar med dette vil ta si tid og at det blir slitsomt, så eg prøvar vere tålmodig, noko som ikkje er mi sterkaste side...

Oktober

Igår var det operasjon. Den gjekk veldig greit, heldigvis. Eg byrja lure litt medan eg låg på opersajonsbenken og venta på kirurgen(det var lokalbedøvelse, så eg var vak)om eg eigentleg ville opererast... Altså, dei skulle skru ein skru inn i hodeskallen min! Det må vere normalt og sunt å lure på om det er klokt?! Men eg tenkte det var seint å snu, så eg låg i ro. Glad for det idag! Og kanskje skriv eg meir om operasjonen seinare.

Idag er det sofadag. Eg har ikkje så veldig vondt, men det er ømt der skruen er sett inn og sårt i såret. Eg tek det med ro. Ute er det øspøsregn, så mykje at det har fått namnet "Roar". Vi bur vel litt i ytterkant av "Roar", men det er sanneleg vått nok! Eg fyrar i omnen, les "Historia om det nye namnet" (Elena Ferrante), høyrer radio, har jamnt lav puls.

På tur ut for å hente posten, i oktoberregn, såg eg at erteblomstene ved inngangsdøra er igang med ein ekstra blomstringsrunde. Det luktar erteblomster, dei lyser med dei fine fargene sine. Dei gir litt ekstra sommar, i oktober.

Oktobersommar