onsdag 29. april 2015

Vekestart veke 18

Ojsann, veka er visst igang. Men eg er ikkje heilt i water, eller eg ligg mykje vassrett, men eg følgjer ikkje så godt med på vekedagane og vekeskifte, men her kjem iallfall eit lite dikt.

En hemmelighet nesten ingen vet om


Visste du
at appelsiner kan lyse?

Om natten lyser de
helt av seg selv,
skinner
svakt gule
og lyser opp rommet,
 som små lamper.

Når jeg spiser appelsin,
kjenner jeg magen min
lyse opp innenfra.
I mørket gløder
til og med fingrene mine.

Men appelsinsjokolade lyser ikke.
Den bare varmer meg opp
som en ovn og gjør meg glad
helt ut i hodebunnen.  
Gro Dahle

Du veit dei dagane når du bestemmer deg for at NO er det slutt på sjokolade for ei stund? Eg tenkte på det då eg las dette diktet, for sjølv om det seier at du vil lyse innanfrå når du et appelsin, er det appelsinsjokoladen som sitt att på netthinna mi…. og lokkar smaksløkane mine…
Men nei, onsdag idag, lenge til helg! Eg tek ein appelsin :)


tirsdag 28. april 2015

Hekseskudd

På søndag skulle eg berre strekke meg etter noko, litt sånn på skrå bak meg.
PANG, der small det til i ryggen! Vondt, vondt, vondt. Og dessverre veldig kjent, sjøl om det er nokre år sida sist.
Eg brukte eit par minutt på å puste djupt, sakte prøve å bevege meg, 'stråler det ned i foten? ' 'klarer eg reise meg opp?' 'Går det bra å gå?' Ingen stråling, eg kom meg opp på to, eg kunne gå! Jippi! Eg har hatt flere prolaps,  og er operert, eg har litt panikk for at det skal komme igjen.
Eg har vore hos fysioterapeut og lege, vi er enige om at det er hekseskudd. Ingen prolaps.  Men, det  er VONDT dette også. Eg klarer ikkje sitte. Eg varierer mellom sofa og seng, eg går sakte, korte turar,  eg passar på å ete smertestillende med jamne mellomrom. Eg gjer øvingar for å få opp blodsirkulasjon og bevegelse. Eg får behandling, trøyst og gode råd hos fysioterapeuten.

Eg les bøker. Eg har god grunn til å kjøpe bøker eg har ønska  lenge ☺ hurra for Kindle. Eg har fått låne bøker. Eg høyre radio. Eg prøvar å halde moralen oppe og brukar tålmod(trur eg snart må kjøpe meir...) Eg les blogger,  held meg orientert på sosiale medier. Nettbrettet er i flittig bruk. Eg er meir orientert enn vanlig,  og veit at eg er heldig når eg ser korleis det er rundt om i verda. Eg irriterar meg litt over at sola skin ute og at eg ikkje kjem meg på tur. Og irriterar meg over at eg irriterar meg over bagatellar.
Utsikt frå sofaen. Ute er det sol.

Soveromsvegg

Eg gler meg over at oppdragelsen gir frukter, og at eg har soner med empati og som kan lage mat. Eg er glad eg har ein tålmodig mann, som forklarar meg at eg snart er frisk igjen, at 'brakkesjuka' vil gje seg og at det ikkje er krise med skitne vindu. Eg blir nemlig så fryktelig oppmerksom på slike ting når eg ikkje klarer gjerne noko med det...men til vanlig lever eg godt i selskap med  hybelkaninene!
Eg veit det gå over. Eg syns berre det passa så dårleg å bli sjuk no igjen. Eg er lei av ein kropp som ikkje virkar når vil. Eg syns litt synd i meg sjøl,  rett og slett!

onsdag 22. april 2015

Fisk til middag?

Ute er det øsepøse regnvær idag, og det er nesten så fisken kan svømme forbi huset…nesten. Vi har hatt fiskegryte til middag idag, det slår nesten alltid an. Og vi har frysaren full av fisk etter vinterferien, då vi var på fiskeferie g husmorskule hos mamma og pappa.

Er du som meg, så har kanskje du stadig ei plan om å ete meir fisk til middag? Men så var det dette med  å ikkje alltid ete det samme, å finne noko som frister kresne(tenårings-)ganer, varisjon+++  For min del handlar det om å planlegge, for når klokka er fire og maten skal vere ferdig til klokka fem, verkar det som meir lettvint å steike pølser. Altså hjelp det med middagsplaner og gode oppskrifter!
Vi er ikkje så glade i kokt fisk(iallfall ikkje alle) Vi har i periodar ete så mykje laks at eg blir litt lei, men "rosa fisk" var greit. Stikkordet er variajon, og difor tenkte eg at eg skulle gje deg npkre tips! (og skulle du ha andre tips, er eg glad for alle som deler)


  • laks er godt, men kan bli kjedeleg det også… Bakt laks med sitronpeppar er godt. Det samme er stekt laks. Eg brukar ofte steike laks kjapt på begge sider, så har eg finhakka grønsaker(gulrot, sellerirot, løk, brokkoli etc) i panna saman med laksen. Legg på lokk og dampar ferdig saman. Grønsakene får god smak av fisken. Serverer ofte med pasta til.
  • fiskegrateng er godt, og eigentleg ikkje så tungvint å lage heller(men ikkje det eg lagar dei dagane det er mest travelt) Alle likar fiskegrateng hos oss, og då veit eg at vi får i oss bra med fisk. Eg brukar omtrent denne oppskrifta, men har oppi meir fisk. Ofte serverar eg den med kokt potet og råkost med gulrot, appelsin i bitar og rosiner.
  • fiskekaker slår alltid an, særleg dei eg har laga sjølv! Det er kjapp og god mat, servert med hamburgerbrød, potet eller makaronistuing(kvit saus med makaroni og gulrot) Ein travel dag er det godt med fiskekaker på grovbrød, med løk og sennep. Ei gulrot å knaske til og middagen kan nesten godkjennast!
  • fiskeball, som er store, litt grovare fiskebollar er godt med kokt kålrot, gulrot, potet og stekt bacon.
  • stekt fisk med råkost og rømme.
  • fiskegryte. Start med å surre ein løk i litt smør, og strø over 2 ss kveitemjøl. Rør inn og tilsett 2 dl vatn og 2 dl fløte(eg brukar matfløte) og 1 buljongterning. Kok opp. Hakk 2 paprika i bitar og del ca 600 g fisk i terningar og tilsett i gryta. Trekk til fisken er passe kokt. Server med brokkoli og potet/ris. 
  • Fiskegryte med tomat er også godt, eg har prøvd denne oppskrifta frå Trines matblogg og syns den var god. Den kan minne litt om baccalao, som er veldig godt, men ikkje så kjapt å lage(men har du tid, feks i helga, anbefalar eg det!)

  • Eg har ei plan om å lære meg å lage fiskesuppe, for det er så godt, og eg tenkjer på det som sommarmat. 

Håpar du fekk nokre tips! 
God middag!

(og skal du servere til unger-men også vaksne- må fisken vere beinfri! Evt får du love ut 1 krone pr bein dei finn :) Ingenting er verre enn munnen full av bein..)

mandag 20. april 2015

Livet. Rett og slett(Vekestart veke 17)

Dei siste dagane har eg tenkt på livet.
Eg har møtt folk i det siste, det er ikkje så uvanleg. Nokon eg kjenner godt, andre eg knapt har møtt før. Vi har snakka djupt og mindre djupt. Vi har skratta, sukka, venta, ete kake, gjort noko saman. Det som fengslar meg er historiene, alle liva som blir levd, hendigane vi deler. Og det vi ikkje deler, men som ligg under.
Skuffelsane. Gledene. Draumane. Oppturar. Nedturar. Kvardagen. Festdagane. Plana som gjekk i vasken, suksesshistoria om då alt fall på plass. Det hemmelege vi brenn etter å dele, eller som brenn inni oss og som ikkje kan kome ut... Den artige dagen i den vanlege tralten, som gjorde at noko snudde - eller fall saman. Dei historiene eg vil dele, men er usikker på om nokon orkar høyre. Bekymringa som veks seg stor inni hodet, men som minkar med å bli sett ord på. Alle historiene som folk har, som kjem fram i små glimt i ein samtale, som gjer at eg av og til får lyst å sette alt anna på vent og berre høyre på.
Men så er det også livet, at vi ikkje kan det. Vi har planer, jobb, ei vaskemaskin som skal startast, ein telefon som ringer. Og kanskje klarer eg ikkje høyre, eller du kan ikkje fortelje.
Det er rett og slett livet!


Eg må berre dele dette diktet. Trur eg har delt det før, men dei seier mykje sant om livet!

Hvem har sagt at dagene våre
skulle være gratis?
At de skulle snurre rundt på lykkehjulet
i hjertet våres og
hver kveld stoppe på gevinst?
Hvem sa det?
Hvor hadde vi det fra?

Hvem sa at livet vårt skulle være lett
å bygge ferdig?
At mursteinene var firkantete ballonger
som føk på plass
av seg selv?
Hvem sa det?
Hvor hadde vi det fra?

Det var piller for alt
nerver, vedvarende hoste og anemi.
Men hvem sa at snarveiene
støtt var kjørbare
at fjellovergangene aldri snødde til
og at nettopp vi skulle slippe
å sitte fast i tunnellen?

Ja, hvem sa det?
Hvor i all verden hadde vi det fra?

Kolbein Falkeid

Ha ei god veke!
Og ein dag vil eg sette meg ned saman med deg, høyre litt om livet ditt og dele litt frå mitt liv.

mandag 13. april 2015

Mysterium

Kva skjer? Syttenåringen tømmer oppvaskmaskina utan å måtte spørjast.


Kan det vere lang tids masing og oppdraging som slår til?!
Uansett, eg er fornøgd, her eg sitt og drikk te og ser på junior som tek ansvar.

søndag 12. april 2015

Vekestart veke 16

Det har vore påske, det har vore 9.april og det er vår. Det er mangt ein kan tenkje på av slikt.
"og atter som eit under,
nytt liv av daude gror:"
Våren altså!
I påska vart vi ein kveld sittande og prate om krigen og dagane for 75 år sidan då alt skjedde, og mamma og pappa fortalde ting dei huska. Interessant for alle, kanskje særleg for barnebarna. Pappa var 10 år då krigen starta, og huskar meir enn mamma som var berre 4 år. Men det skjedde mykje som gjer inntrykk på eit barn, så det er mykje som sitt igjen.

Eg har vakse opp med historiene, som eg syns var spennande då eg var lita, og som eg no forstår meir av, med vaksen auger og som mor. Som når pappa fortel om bestemor som lurte på om det var best å flytte ned i naustet, med tre små ungar og matstell, når bombene fall lenger inn i fjorden, gulltransporten gjekk rett forbi huset og mannen vart kalla ut til oppryddingsarbeid. Eller når ho vekte ungane så dei fekk sjå ut fjorden og lyset på himmelen av Molde som brann etter bombing. Redselen for kva som ville skje nest, om dei ville ha det dei trong, om det ville bli slik. Ingen viste jo den gongen at det skulle vare 5 år, slik eg trudde då eg var lita "det varte jo berre fem år". Det kunne slutte no, eller vare evig…

Og eg forstår spenninga for bestefar som var nøytralitetsvakt før krigen braut ut. Eller då han fekk vere med og sjå kva som var i lastebilane som kom utover frå Åndalsnes, dei var fulle av gullbarrar frå Norges bank, og måtte gøymast i skogen rundt om medan dei venta på båtskyss på vegen til Molde. Fortvilinga då ein nabo vart skadd i ryddearbeid etter bombing på Åndalsnes.
Og dei meir muntre historiene(iallfall i ettertid), som dei motstandsmennene som øvde på å skyte på blink på fjellet medan dei venta på tyskarane, medan dei i bygda trudde det var full krig!

Pappa som minnes tyskarar som kom for å kjøpe mat, at han sa dei ikkje hadde egg, endå hønene gjekk rett bak huset, og kunne kome fram når som helst. Då dei hadde geværet gøymt under potetane, og tyskarane kom og skulle ha potet. Bestefar skifta gøymeplass rett etterpå! Flya som vart skotne ned, leiting etter fly og flygar, udetonerte bomber i grøfta, rømte krigsfangar som kom innom for å få mat, unge soldatar som lengta heim til Tyskland. Rykta som gjekk. Engelskmennene som var der dei første krigsdagane. Forteljingar om å stå under murtrappa og høyre fly som kom innover fjordane og bombene som vart slept ned, trygg og utrygg på ein gong.  Mamma som huskar tanta som fekk huset sitt bomba og som ikkje hadde igjen nokon ting. Tyskarane som gjekk forbi på vegen ved huset. Det uverkelege i ein kvardag snudd på hovudet.

Ein heilt anna kvardag. Så uforutsigbar, utrygg.
Det var neir snø i 1940, men elles ikkje så ulikt
slik det var då gulltransporten for forbi.

Og så orda mamma sa, at for dei var krigen likevel ingenting mot det vi ser på fjernsyn frå krigar no for tida. Det fortvilte for dei som er midt oppi det, utan mat, klær, hus og heim, som ikkje veit kven som er ven eller fiende, som ikkje veit når og kvar neste bombe fell.

Og eg måtte naturlegvis ha med meg "Krig på 200 minutter" på NRK 9.april. Det var interessant og spennande, og ikkje minst er det imponerande kva ein person kan formdle med "berre" å sitte og prate. (eg forstår jo at det ikkje er berre prat, men nøye og godt førebudd, men lell)

Alle desse historiene, som eit bakteppe for ein familie, ei bygd, eit land, som vi bær med oss, som har forma oss. Det passar med eit dikt av Nordahl Grieg!

I dag står flaggstangen naken blant Eidsvolls grønnende trær.
Men nettopp i denne timen vet vi hva frihet er.
Det stiger en sang over landet, seirende i sitt språk,
skjønt hvisket med lukkede leber under de fremmedes åk.

Det fødtes i oss en visshet: Frihet og liv er ett,
så enkelt, så uunnværlig som menneskets åndedrett.
Vi følte da trelldommen truet at lungene gispet i nød
som i en sunken u-båt... Vi vil ikke dø en slik død!

Verre en brennende byer er den krig som ingen kan se,
som legger et giftig slimslør på bjerker og jord og sne.
Med angiverangst og terror besmittet de våre hjem.
Vi hadde andre drømmer, og kan ikke glemme dem.

Langsomt ble landet vårt eget med grøde av hav og jord,
og slitet skapte en ømhet, en svakhet for liv som gror.
Vi fulgte ikke med tiden, vi bygde på fred, som i tross,
og de hvis dåd er ruiner har grunn til å håne oss.

Nå slåss vi for rett til å puste.  Vi vet det må demre en dag
da nordmenn forenes i samme befriede åndedrag.
Vi skiltes fra våre sydpå, fra bleke utslitte menn.
Til dere er gitt et løfte; at vi skal komme igjen.

Her skal vi minnes de døde som ga sitt liv for vår fred,
soldaten i blod på sneen, sjømannen som gikk ned,
Vi er så få her i landet, hver fallen er bror og venn.
Vi har de døde med oss den dag vi kommer igjen.


Nordahl Grieg

torsdag 9. april 2015

Kva eg meiner? Tja...

Før, i gamle dagar, då eg var yngre, mindre erfaren i verda, ung, kunnskapslaus/evt skråskikker, meinte eg mangt om mykje.
Eg var skråsikker til det plagsamme om mangt og mykje. Eg kjem frå ein tradisjon med sterke og klare meiningar. Det var ikkje den ting eg ikkje kunne meine noko om! Eg rødmar nesten når eg tenkjer tilbake på diskusjonar på feks videregåande...
Men dette kan eg vere einig i!
#tekoppen

No er eg meir usikker på kva eg meiner om ting. Gje meg eit etisk dilemma og eg skal klare å finne minst tre ulike vinklar å sjå det frå og fundere frå, og det skal hard tvang til å få meg til å seie klart kva eg meiner, om eg i det heile tatt veit kva eg meiner. Kva er det som skjer?
Har eg vorte for mild, konfliktsky, livserfaren? Kjenner eg for mange som det eg før meinte noko skråsikkert om, vil bli ramma av? Er eg for påvirka av verda rundt? Har eg mista evna til å bestemme meg? Er eg for rund i kantane? Blautfisk?
Eller er det rett og slett livserfaring, emapti og vidsyn? Er det farleg å ikkje vite kva ein meiner? Tja, av og til er det iallfall problematisk. På plussida skaper det dialog, undring og kanskje ein større horisont.

Neimen om eg veit. Det er vel det som er problemet. Og slik går dagane…


(Slike ting tenkjer eg på her frå sofaen, i selskap med halslinser og bøker og radio. Det spørs forresten om tenåringane syns eg har vanskeleg for å meine noko, eg meiner ein heil masse om innetider, søvn og kosthald, men det er ikkje slikt eg funderer på. Det er ting som involverer etikk, moral, livssyn, livsførsel og slikt eg tenkjer på. Det er alltids ei hake ved ting…)

Og veit du alltid kva du meiner?

onsdag 8. april 2015

Etter-påske-blues

Då vi pakka i bilen og skulle reise heim frå ferie, sa mamma at eg ikkje såg frisk ut. Jada, tenkte eg, mødre altså! Eg er vel frisk! (eg er akkurat lik for mine barn…)
Det viste seg at ho nok hadde rett (mødre altså) Då vi kom heim, hadde tømt bilen og kome litt i orden, kjente eg at noko ikkje var som det skulle. Frostrier, hoste og vondt overlat i kroppen. Æsj!

Eg har brukt tida etterpå med ein tekopp like i nærleiken. Halslinser, papirlommetørklær, eit glas vatn++ Eg drikk ingefærte, med ekstra fersk ingefær oppi, litt sitron. Eg frys og svettar om kvarandre, eg passar på at sofaen ikkje er åleine lenge i gongen. Eg sutrar og syns svært synd på meg sjølv!

Vaskerommet er fullt av klær frå påskeferien. Dei blir vel ikkje vekk.  Eg fyller Kindel´n med bøker, og er godt fornøgd med å ha oppdaga ein ny krimforfattar med fleire bøker eg ikkje har lese. Eg har radioen på i bakgrunnen og kan igrunnen ikkje gjere anna enn å vente på at eg blir frisk igjen.

mandag 6. april 2015

Oppsummering / vekestart veke 15

Det kan vere fint å oppsummere etter nokre fridagar, slik for seg sjølv. Kva var bra, kva vart ikkje gjort, kva skal vi jammen gjere igjen til neste år? Eg skal ikkje dele alt det her på bloggen, men gje nokre glimt av påska vår.
Vi var heime i "den stille uke". Vi gjorde litt som det fall oss inn, vi gjorde litt i huset, vi rangla, såg fjernsyn, las bøker og åt godt.

Vi har vore på ferie hos både svigers og mamma og pappa. Vi har treft søsken, tantebarn ++ Det er så artig, det er liv og leven, kos og kaos. Det er frukost som varer lenge, det er tur ut, "boksen går", kaffe og kaker. Det er påskekrim på tv, påskenøtter og fantasifulle løysingar. Vi har feira mamma og pappa sin 59års brylluåsdag, og det er ikkje verst at brudeparet(79 og 85) sjølv stort sett sto for alt til festen, for 24 stykker! (det kangla eit barnebarn, elles var vi fulltallige)

Dette er berre halve matbordet
I Romsdalen er det mange fine fjelltoppar, og det vart toppturar for deler av familien, med nye ski og ny snø. Vi hadde både vinter og vår i påske, fleire gonger av begge deler… Det ga fantastisk skiføre, og eg fekk meg ein flott trimtur, og er godt stiv i bakglattmusklane enno. Eg fekk fine gåturar, i både sol, regn, snø og blåst. Eg treng turane ut åleine, for å lufte hodet og lufte øresusen. Støy og stemmesurr bygger seg opp, og utan litt "hørefri" blir lunta kort. Eg har vandra i fjøra, sett på fjorden, sett på blomstrane og frukttrea som fekk større og større knoppar.

Finare kan det nesten ikkje bli
Pæretre, snart i blomst

Fjorden, baby

Vi hadde med hengar for junior har fått overta ein skatt frå farmor og farfar; eit trøorgel! Etter at vi kom heim har trøorgelet fått plass på rommet hans, og han får mykje lyd ut av det. Så når han og kompisane skal ha jamsession framover, blir det med orgelmusikk til.
Vi fekk også med eit "ørlite" skap, som vart endå større då vi kom hit, så eg er litt usikker på kvar det skal stå…inntil vidare står det ute.

Men vi har ikkje grilla pølser i fjøra, hatt eggejakt, funne påskeharen, ete påskelam eller deltatt i påskelabyrinten, anna enn som tilhøyrar. Det har vore ei god påske, lell.

Og så er det godt å kome heim igjen! Fyre opp, lufte, ete det ein finn i kjøleskapet til kveldsmat(og finne mjølk som er sur etter å ha vore åleine heime, så kva skal eg bruke den til?), finne påskeegget som ikkje var med på tur, rydde ut og sortere skittenklær, bla gjennom avisene ein ikkje rakk før påske, sige ned i sofaen og nyte roa og tenkje at "borte bra, heime best" (og tenkje at heldige meg som har det slik!) Og plutseleg er huset fullt av kompisane til eldstemann, dei har tross alt ikkje sett kvarandre på fleire dagar, og dei ramlar inn frå her og der og spelar spel, testar trøorgel, skrattar, stikk ut ein tur for å henta nokre til og skaper liv i huset.
Påskeegg og levande lys

Det er rikdom å få vere både heime og borte, få leve i eige tempo og delta i storfamilielivet!

Og eit lite dikt på slutten, til vekestart, i vårmånaden april, til dagar der det er høgt tempo og eg kanskje må ta ei pause for å hente meg inn igjen:

Livet

Av og til er jeg nødt om
å ta livet mitt med på
en aldri så liten luftetur. 

Ha ei strålande veke! God start på kvardagane i april, nyt at vi startar med ei kort veke og nyt lyset som er her meir og meir!

søndag 5. april 2015

Påskestemning

Påskestemning kan vere så mangt.
Her er nokre glimt frå påskedagar på heimlege trakter. Det har snødd nesten kvar dag, men det har eg visst ikkje bilete av... sola derimot!






Vårkjensle. Familietid. Vi har treft mange i familien. Vi har feira mamma og pappa sin 59-årsbryllupsdag. Snø på fjellet. Fjørelangs og sol. Vårblomster. God mat. Påskeegg. Dei ytre rammene har vore fullt til stades i år.
Og no blir det godt med kvardagar igjen.

onsdag 1. april 2015

Påskeglimt

Påska til no har vore bypåske, med ganske roleg tempo! Det har vore godt, det!
(den eine junioren har vore på vennetur i helga, og jobbar no i den stille veke. Mannen har jobba masse med kjellaren, så det er ikkje sikkert dei to er einige i alt eg skriv)

Men det har vore tid til


  • å sove lenge
  • ete frukost, både sakte, lenge og mykje! Før påske vart vi einige om at vi berre skulle ha grove rundstykker og loff på frukostbordet, og det har vi halde oss til! Vi har ete opp rull og sylte frå jul, vi har eksprimentert litt med ulike typer egg, sild, syltetøy+++
    Bacon, spinat og egg bakt i ildfaste former
  • å tusle rundt i pysj og ullgenser til lenge etter frukost. Vere eit bustetroll på håret. Høyre "Påskelabyrinten" medan eg drikk siste rest av teen frå frukost, brette klær og rydde inn i oppvaskmaskina før ein skal gjere noko meir viktig.
  • gå skogstur(det vart visst berre eg) Det er ikkje snø lenger(men no dalar det noko kvitt utanfor kjøkkenglaset…så det kan bli. Berre vi taklar det betre enn lenger sør i landet) Men islagte skogsstiar har vi…var ganske redd for å dette og brekke eit eller anna igår, medan eg angra på at eg ikkje hadde tatt på piggsko.
  • å sjå påskekrim på tv. Hjelpes så skvetten eg har vorte…må gå meg ein tur medan det er på det skumlaste!
  • å finne ein liten godbit i påskeegget, samt ha såpass viljestyrke at eg ikkje et opp all sjokoladen i egget i smug.
  • å lese bøker til langt på natt.
  • å rydde litt og nyte at det er ganske ryddig i huset. Det er stas med pynt og tradisjonar. Eg likar godt å ta fram pynt vi har hatt lenge, og bruke den til å huske ting. Eg skal innrømme at det er lite pynt frå barnehagetida som kjem fram iår…men eg har sett så mange fint pynta "påsketre" på instagram, at det skal eg prøve neste år, og då trengs det mykje pynt. Kanskje barnehagepynten kjem til heder og ære igjen?! 
Denne duken har bestemor brodert, og eg har fått den frå tante.
Her er det mange minner!

Denne duken har mamma brodert til meg.
På denne duken er det ikkje lov å
drikke kakao eller kaffe!



Så får vi sjå kva resten av påska bringer. 
Ønskjer deg og dine gode påskedagar, enten du er heime eller på tur.