Vekestart veke 3

Ute er det snø og is, og mildvær enkelte dagar innimellom før det blir kaldt igjen. Det er holke på vegar og stiar, så piggsko var det einaste rette på tur i skogen idag. Eg turde ikkje prøve ski, sidan det ante meg at det var hardt i løypa. Eg hadde rett! Tanken på å dette i ein nedoverbakke var ikkje fristande for min allereie stive rygg.

Tømmeholtdammen, islagt

Inne fyrar vi med ved, dagen lang. Det er så godt å kvile augene på flammane inne i omnen, det er så god ein varme å stille seg inntil. Og vedbua er full av ved enno! Vi har kjøpeved og ved frå eigen hage og bjørkeved frå svigers. Vi er rike!

Dagens dikt er av Helge Torvund, og heiter

Skal me leggja ein vedstabel

Skal me leggja ein vedstabel

Då må me ta til frå grunnen av

Leggja litt kraftige vedskier

på marka for å få det tørt

Byggja opp nokre støtter i eine enden

Så kan me ta til

Leggja luft av ved oppå lukt av ved

Grundig og luftig på same tid

Ta på tre Bork og hud

Treet sin kjærleik til lyset må vere stor

Min kjærleik er stor

Eg veit med alt eg har mellom hår og jord

at treet skjøner lyset betre enn meg

Skal me leggja ein vedstabel saman

slik at treet sin kjærleik til lyset

kan brenna gjennom vinteren

Helge Torvund

Å gjere noko saman, bygge noko som varer, krever samhandling og å forstå kvarandre. Ein kan nesten trekkje trådar til ting som skjer ute i den store verda akkurat no…

No er jula ute av stova, det er tulipaner på spisebordet og eg nyt ha ei romslegare stove. På same måte som eg kosar meg med å lage til jul. Det er ei tid for alt!

Junior går litt sakte etter full innsats på volleyballbanen på fredag. Det er heldigvis "berre" forslått og forstrekt, og han har kledeleg blå og hoven ankel. Denne gongen kom han på at vi kanskje ville vite at noko hadde skjedd, så han sendte ei tekstmelding til faren om at han nok måtte på legevakta. Den kom omtrent samtidig med at han hinka opp trappa… Men han har lært, etter den gongen han hadde falt på isen og slått hol på begge knea og buksa var stiv av blod frå knea og ned. Då eg kom heim, 5 timar etterpå ropte han "går det an å vaske bort blod?" Gjett antal bilder som gjekk gjennom hovudet mitt før eg viste kva som hadde skjedd. Eller den gongen han lurte på korleis ein rensa små skrubbsår, då fekk eg vite om eit sykkelvelt etter endt skuledag… Eit lite skrubbsår sa han, nåja…lite og lite, seier mor! Skal ikkje klage no altså! Lagt på ispose hadde dei allereie gjort, og vi fekk ein kjapp og heldigvis kort tur på legevakt og røntgen! Men litt måtte han lide, for han fekk ikkje låne bil og reise til kompisar rett frå legevakta!