Vekestart veke 35

Livet er innimellom kaos, det er travle dagar, skitne klær, eg er sliten og trøytt, eg bekymrar meg for det eine og det andre, eg er lei meg fordi andre har det vondt, eg syns ikkje eg strekk til. Dagen er ikkje lang nok, natta er for kort, eg greier ikkje gape over alt eg vil(og syns eg burde...)
Men i det store har eg livet på stell, med mann, barn, hus, jobb, familie...eg gløymer berre av og til at grunnmuren er der.
Difor denne påminninga til meg sjølv(og andre):

When I'm worried and I can't sleep
I count my blessings instead of sheep
And I fall asleep
Counting my blessings

When my bankroll is getting small
I think of when I had none at all
And I fall asleep
Counting my blessings

I think about a nursery and I picture curly heads
And one by one I count them as they slumber in their beds

If you're worried and you can't sleep
Just count your blessings instead of sheep
And you'll fall asleep
Counting your blessings

Irving Berlin

Av og til gjer det godt å kjenne på velsigningane. Eg er lell best på bekymringane!

Finaste rosene eg fekk idag!

"Hurra for meg!"

Eg har fødselsdag omtrent på denne tida, og må vedstå meg stor glede av å kalle inn til feiring! Ikkje så mykje for å feire meg, men for å samle troppane. Eg kjem ikkje frå Trondheim, men med åra har fleire frå familien min flytta hit; søster, fleire nevøar og nieser og jammen har eg vorte gammaltante og!

Førstemann får hengekøya!

Igår var haustværet i Trondheim fantastisk, og etter å ha sjekka værmeldinga, tok eg sjansen på å invitere til hageselskap i dag. Det kan jo vere ein sjansespel, vips har været ha gått frå fint til litt meir frykteleg, men i dag var det sol og atter sol og god varme i solveggen. Eg leita rundt i hagen etter blomster, det var ikkje så enkelt, det slår meg at vi ikkje har blomster i hagen... Eg leita i skåp og skuffer etter ting å sette fram, eg laga cupcakes(mogeleg det er heilt ut no?) Eg fann duk, eg leita fram nok stolar, fann puter og pledd og måtte faktisk slå opp parasollen for at det skulel bli passande å sitte i solveggen.  Tenåringane laga brownies og jammen kom ikkje søster med eplepai!

Hageselskap krever hatt

Så kom gjestane, nokon med hatt, alle med godt humør. Det var god stemning frå første stund, praten gjekk, vi oppdaterte kvarandre på stort og smått "hæ, har du skifta jobb?", "skal du reise så mykje i haust?", "så store ungane har vorte", "å, så godt det er i sola!" Etter ei stund må eg ta bilde, og sende til mamma og pappa, og då går det ikkje lenge før dei ringer tilbake for å høyre lyden av barn, barnabarn, oldebarn, svigerbarn etc!

"hagestove"

Det var mat, og etterkvart vasskrig med både vasspistol og vassballongar. Frisbeekasting med for meg ukjente reglar og stor innsats. Store og små søskenbarn, tanter og onklar som er saman og har det kjekt. Både store og små blir kjent med kvarandre, vi blir trygge på kvarandre. Eg kjenner eg blir glad av slike dagar, eg kjenner meg rik som har ein slik familie rundt meg! Eg tenkjer på kor heldige vi er! Etterkvart som mine ungar har vorte teinåringar har ikkje kompisbursdag vore så viktig, men familieselskapet vil dei ha! Det er høgdepunktet.





Og så er det eigentleg ikkje hurra for meg, men hurra for alle gjestane og familielivet! At vi har noko saman som er verdt å ta vare på og føre vidare!

Dame, snart 45, funderar på livet

Tyttebærhamster

Min indre hamster utkonkurrerte mi indre prinsesse idag!

På butikken var det tyttebær til salgs, og den måtte bli med heim! (Allerhelst skulle eg plukka sjølv, men kanskje er ikkje bæra moden enno? Eg har ikkje vore i skogen og sett. Men husmora inneser at eg ikkje rekk alt, og det er iallfall betre å lage syltetøy av kjøpt bær enn ikkje noko syltetøy) Vel heime kom eg på at min indre hamster var på tyttebærtur i fjor, eller kanskje for to år sidan og den bæra låg pent og pynteleg i ei soddspann i frysaren. Reinska og ordna, til husmora ein dag skulle få ånda over seg og sylte. Den dagen var altså idag.

Masse raude bær, massevis av farge og smak samla på eit brett!

Ikkje  verdas beste bilete, men vispen går i den nye miksaren min og rører bæra til syltetøy. Det vart mange boksar som no er vel merka og på plass i frysaren.


Har du smakt rørt tyttebærsyltetøy på grovbrød? Det er av det aller beste som finns...sukk! Eg er rett tilbake ved kjøkkenbordet heime, ein haustkveld etter at det er mørkt ute, ein dag mamma har vore på bærtur. Tytesylta er nyrørt, brødet er heimbaka og eg et skive etter skive...

Krone på verket

Då er krona på plass! Den kom på plass på kronprinsessa sin fødselsdag, det passa jo godt!? No satsar eg på at eg ikkje treng gå til tannlegen på lenge!

Eg har forresten eit spørsmål, som sikkert fleire sitt med:

Kva er passe belønning for å måtte sette krone på ei tann?

Vi snakkar fleire tannlegebesøk, bedøving, boring, avstøpning++, slikt kan då ikkje berre gå ubemerka hen? (og kom ikkje med at krone er dyrt, og ein difor ikkje kan få premie, det går av ein annan konto(iallfall mentalt) og er heilt irrelevant)

Vekestart veke 34

August, nytt skuleår, tilbake til normallivet, alle aktivitetar startar opp att. Det er bærtid, det er mørkare kveldar, det er fløyelsmjukt lys, det er fønvind og augustregn. Det er snart fødselsdagen min, augusthøgdepunktet mitt, og det er planlegging av feiring(vi feirar alle dagar!!)

August

August er det mykeste myke jeg kjenner,


denne skjelvende streng mellom sommer og høst,


denne dugg av avskjed i mine hender.

Dette hemmelige milde inn over jorden,


denne lyende stillhet:


Tal Herre, tal!


Dette lyset som hviler
 

på modningens høyde,


dveler

og synker mot visningens dal.

Disse kvelder da trær


er som skygger i skyggen,


Denne etterårsfred over sted og forstand.


Jeg har drømt at jeg seilte mot Evigheten,


og en kveld i august var den første


besynderlig duse kjenning av land.

Jeg vet midt i alt det jeg ikke vet:


August er det mykeste myke jeg kjenner,


myk som sorg og som kjærlighet.

Einar Skjæraasen

Augustkveldar, mjuk som fløyel

Det er ikkje haust enno...

sa ho, for å trøyste seg sjølv! Men i dag tidleg var det skikkeleg haustluft, skarp og klar! Og naturlegvis kjem det mange fine dagar enno(sa ho for å trøyste seg sjølv), men inni hovudet mitt er det litt haust no.
Ein junior har starta på skulen allereie, i huset eg arbeider starta studentane igår(og så unge som dei er...) og IKEA er full av mødre som skal kjøpe det junior treng til sin første hybel(difor unngår eg IKEA no i august). Skulestart og studiestart er haust for meg, det er ryggsekk og nye bøker(og lukta av nye bøker!) og ein litt tjukk genser som viser seg å vere altfor varm utpå dagen!
Det blir tidlegare mørkt om kvelden, det luktar av andre blomster når ein går ein kveldstur og det luktar bær og snart frukt.

Det er mørkare kveldar

Haust er ein ny start! Og eg har laga ei liste over haustting eg kjenner eg gler meg til!!

• bake bollar til kveldsmat og besøk.
• tenne levande lys og krype opp i sofaen og berre vere der. 
• fyre opp i omnen og kjenne den gode varmen.
• sove på eit kaldt soverom og skifte til den tjukke dundyna!
• plukke bær, som eg kan sylte og safte og fylle frysaren med! 
• bite i eit knallsurt norsk eple, kjenne korleis munnen snurpar seg.
• finne fram varme klær, kjøpe ein ny haustgenser, prøve å unngå haustforkjøling.
• oppdage fjernsynet igjen. På sommaren ser eg ikkje fjernsyn, men no gler eg meg til å sjå film og følgje med på nyheiter og slikt.
• det er tid for å lese bøker(ok, det gjer eg heile året, men skal iallfall ikkje stoppe)

 Ingen haustbilder, berre rare utsnitt av påbygget på huset vårt!

Ei lita augustforteljing:

I august 1975 vart eg storesøster, eg fylte sju år og byrja på skulen. Det var mykje nytt på ein gong for ei lita frøken. Det året fekk eg vere med mor(farmor) på bringebærplukking. Eg ser som vaksen at det nok var ein baktanke her, kanskje var det ikkje berre at ho trong selskap? Kanskje trong eg ein tur ut og mamma litt fri? Eg forsto at det var ei ære, at villbringebær var ei spesielt fin bær og at dette var noko eg kunne klare. Eg huskar ikkje kor mange turar eg var med på, men eg hadde eige spann å plukke i, og mine bær vart til mitt syltetøy. I alle år etterpå har det å plukke villbringebær vore noko heilt spesielt for meg, det minner meg om august i 1975, om mor, og eg tømmer tankane og drøymer meg vekk i bærkrattet. Eg hadde faste stader å plukke medan eg budde heime, og jammen har eg ikkje klart å finne bringebærkratt i Trondheim også. Med åra har eg funne glede i å plukke andre bær også, men ingenting slår bringebær!

Kva er haustting for deg?

Vekestart veke 33

Det er ein prøvesmak på hausten akkurat no, det er haustregn ute. Det byrjar bli tidlegare mørkt om kveldane, eg kjenner stemningskifte i kroppen, det er godt  med litt kaldare kveldar, det er godt å sitte i sofaen og drikke te og prøvesmake kjeksen eg har bakt. Eg ser på lysa eg har hengt opp i ei busk, dei lyser fint om kvelden(ikkje berre klokka to om natta, når ingen kan gle seg over dei...)

Eg har vakse opp i "hjorteland", å telje hjort på kveldane er ein vanlig syssel. "Eg talte ...hjort igår kveld". Å kome så nær at ein ser dei i augene er for proffane. Dette diktet av Jon Fosse skildrar, iallfall for meg, kjensla av å møte dyra.

Det mørknar

eg står og ser på dei to hjortane

og dei to hjortane står og ser på meg

lenge står vi slik

eg står urørleg

hjortane står urørlege

ikkje noko kan høyrast

ikkje ein vind i lauvet

det mørknar

Jon Fosse

Ha ei strålande veke!