"Hurra for meg!"

Eg har fødselsdag omtrent på denne tida, og må vedstå meg stor glede av å kalle inn til feiring! Ikkje så mykje for å feire meg, men for å samle troppane. Eg kjem ikkje frå Trondheim, men med åra har fleire frå familien min flytta hit; søster, fleire nevøar og nieser og jammen har eg vorte gammaltante og!

Førstemann får hengekøya!

Igår var haustværet i Trondheim fantastisk, og etter å ha sjekka værmeldinga, tok eg sjansen på å invitere til hageselskap i dag. Det kan jo vere ein sjansespel, vips har været ha gått frå fint til litt meir frykteleg, men i dag var det sol og atter sol og god varme i solveggen. Eg leita rundt i hagen etter blomster, det var ikkje så enkelt, det slår meg at vi ikkje har blomster i hagen... Eg leita i skåp og skuffer etter ting å sette fram, eg laga cupcakes(mogeleg det er heilt ut no?) Eg fann duk, eg leita fram nok stolar, fann puter og pledd og måtte faktisk slå opp parasollen for at det skulel bli passande å sitte i solveggen.  Tenåringane laga brownies og jammen kom ikkje søster med eplepai!

Hageselskap krever hatt

Så kom gjestane, nokon med hatt, alle med godt humør. Det var god stemning frå første stund, praten gjekk, vi oppdaterte kvarandre på stort og smått "hæ, har du skifta jobb?", "skal du reise så mykje i haust?", "så store ungane har vorte", "å, så godt det er i sola!" Etter ei stund må eg ta bilde, og sende til mamma og pappa, og då går det ikkje lenge før dei ringer tilbake for å høyre lyden av barn, barnabarn, oldebarn, svigerbarn etc!

"hagestove"

Det var mat, og etterkvart vasskrig med både vasspistol og vassballongar. Frisbeekasting med for meg ukjente reglar og stor innsats. Store og små søskenbarn, tanter og onklar som er saman og har det kjekt. Både store og små blir kjent med kvarandre, vi blir trygge på kvarandre. Eg kjenner eg blir glad av slike dagar, eg kjenner meg rik som har ein slik familie rundt meg! Eg tenkjer på kor heldige vi er! Etterkvart som mine ungar har vorte teinåringar har ikkje kompisbursdag vore så viktig, men familieselskapet vil dei ha! Det er høgdepunktet.





Og så er det eigentleg ikkje hurra for meg, men hurra for alle gjestane og familielivet! At vi har noko saman som er verdt å ta vare på og føre vidare!

Dame, snart 45, funderar på livet