Vekestart veke 51

Måndag. 5 dagar igjen til jul, seier ryktet og det seier dei i "Snøfall". For mannen og eg ser "Snøfall" kvar ettermiddag. Drikk te og smakar på julebakst og lever oss inn i historia. No forstår vi ikkje heilt korleis dei skal samle trådane?? Men vi håpar det går bra til slutt. (Vi har prøvd å innvie sonene i denne desembertradisjonen, men får lite respons, sjølv om eg tilbyr dei kaffe i staden for te. Det er visst ikkje interessant nok?)
Eg har hatt fri idag. Litt har vorte kryssa av på lista, men det har jammen kome fleire nye punkt også. Godt jula snart er her, for då blir det ikkje gjort meir! Det er godt med ein heil dag, då kan eg jobbe i eige tempo, med litt jobbing og litt kvile innimellom.

Rakk ein tur på IKEA med junior. Dei var utsolgt for det vi eigentleg
skulle ha, men vi fann naturlegvis noko anna! Og vi fann kø...

Det er vekestart også. Eg kunne valt ein julesang, eg høyrer mykje julemusikk om dagane. Men eg har valt eit dikt om sakn. Idag er det tre år sidan ei god venninne døydde så altfor tidleg. Enno tek eg meg i å tenkje at "det må eg fortelje til Hanne Kari" eller det skal eg sende ein SMS om.

Jeg finner nok fram

Døden er ikke så skremmende som før.

Folk jeg var glad i

har gått foran og kvistet løype

De var skogskarer og fjellvante

Jeg finner nok fram

Kolbein Falkeid

Eit hjarte for dei vi er glade i som ikkje er her

Idag har det igjen vore det dei trur er terror, ikkje så altfor langt frå oss. Nokon har mista nokon nære og kjente, rett inn i jula. Og eg kjenner på at verda blir meir usikker, også her eg sitt i Norge, i mi trygge stove.  Det skjer i ei tid vi helst vil tenke på som samvær med dei vi er glade i, ikkje sakne dei... Så dette diktet er til deg som saknar nokon akkurat no i juleinnspurten. Som ikkje er så opptatt av ribbe og sju slag.

Sender ein klem til dykk alle!