Vekestart veke 7

Skal vi sjå, kalenderen seier onsdag, så det er vel på høg tid med vekestartinnlegget!
Eg kunne valgt så mangt denne gongen, ei Queen-tekst, kanskje, eg som har vore på musical og er verdas stoltaste mor! Ein vårsang, sidan alt tydar på at vinteren ikkje kjem til Trøndelag iår, den var berre innom så vidt i desember. Eller noko frå ei av dei nye diktbøkene mine, for eg har utvida samlinga i det siste. Eg kunne og tatt ein bilsang eller eit bildikt, der har eg lite å velge i, men vi prøverkjører ny bil nesten kvar dag for tida, sidan ein trufast slitar er på siste linje av siste vers og slett ikkje er ei av samfunnets støtter lenger.

Men det blir denne sangen av Erik Bye, som eg høyrte på fjernsynet ein kveld. Vakker, vedmodig og til å nyte. (prøv å finne ei innspeling ein eller annan stad på nettet, melodien er fantastisk fin)

Blå salme

Jeg synger meg en blå, blå salme når dagen svinger hatten til farvel og ror med sakte åretak mot strender dit alle dager ror når det blir kveld. Da søker jeg min hvile ved treets trygge rot mens sankthansormer gløder grønt i gresset ved min fot. Da synger jeg min salme.

Jeg synger meg en blå, blå salme og takker for all grøde som ble min. For lyse døgn, for barneskritt i tunet og dine gode kjærtegn mot mitt kinn. Men òg for våkenetter som aldri unte ro men gav min dag et dunkelt drag jeg aldri helt forsto. Nå synger jeg min salme.

Jeg synger meg en blå, blå salme til deg, du Hånd som sanker og som sår og senker deg med signing over jorden med legedom for alle våre sår. Som byr oss rette ryggen stå opp og gå i strid. med løftet hode skal hver sjel gå inn i Herrens tid. Så synger vi vår salme.

Erik Bye

Blå time