Vekestart veke 34 og litt om veka som gjekk

Forrige veke kom og gjekk, fort! Ikkje meir sove til ein vaknar. Slutt på lang frukost og frukostdessert. Start på rutiner og matpakke og faste tider.

Eg er B-menneske. I nesten alle ungpikebøker eg har lese opp gjennom åra, er heltinna A-menneske, står opp tidleg, spring gjerne innom ein fjelltopp før ho plukkar bær som ho syltar når ho kjem heim, litt bustete på håret, men med friske roser i kinna og lagar frukost med ferskt syltetøy til sure søstre, som er B-mennesker alle som ein. Ho har gjerne vore innom ein einsam stakkar også, og lyst opp litt. Samt henta posten og skrive eit brev og vatna plantene i hagen. Der har du ikkje meg! Men eg skulle gjerne hatt litt slik energi. Eg veltar meg ut av senga, går rett i dusjen og et frukost helst heilt stille, før eg er ganske vak når eg kjem på jobb. Men eg går på rutine og ikkje livsnyting den første timen!

No er den første veka over, eg kjenner at det er fint å ha jobb og kollegaer og rutiner i livet, tross alt. Eg prøver venne meg på å ha ein studentson om ikkje bur heime, og som eg har minimal kontroll på. Eg prøver å ikkje tenkje for mykje på at neste veke har også yngstemann flytta ut, han som enno fyller huset med vener og musikk og pannekakefrukost. Og haugar med klær som skal sorterast og pakking og lister over innkjøp.

Tenkjer vi tek eit bildedryss frå sist veke!

Tilbake på jobb og jaktar på parasitter.

Grønkål frå kjøkkenhagen!
Sunt og godt. 

Solnedgang frå ein kveldstur forbi Kvilhaugen

Dagens antrekk ein dag på jobb.

Blåbærsyltetøy av fangsten ein skogtur denne veka
(og turen var etter arbeid, ikkje før frukost)

Båttur fredag kveld. Nydeleg vær og passe vind

Pannekakefrukost

Og slik går dagane. Litt av kvart på planen. Lite bilder av oppvask og klesvask og skitne golv. Men dei er der, eg lovar! Veka som kjem minner endå meir om kvardag, med ting som startar opp på kveldstid og møter og ei helg der det nesten er for fullt. Men meir om det seinare!

Og nokre ord med til start i den nye veka:

NÅ

Et meget lite ord.
Nå.
Likevel rommer det 
hele evigheten.

Hans Børli