Han starta på folkehøgskule i haust, og då vi reiste frå han første dagen, syns eg at han var litt bleik om nebbet! (for ikkje å snakke om kva eg var...) Men no var det familiedag og alle foreldre(og søsken og besteforeldre etc) var inviterte. Det var klassesamling med orientering med kva dei har gjort og kva dei skal gjere, for det det er ikkje til å kome ifrå at 19åringar ikkje er dei flittigaste til å ringe heim og fortelje... Det var globalløp med innsamling til misjonsprosjekt, det var underhaldning og det var felles middag. Godt for ei mor å sjå at junior trivst, har fått gode vener og klarer seg godt utan foreldra!
Litt stress er det med 38 mil kvar veg, vinter som truar på fjelltoppane(og forsåvidt skodde og litt snø på vegen), mørke kveldar og sliten rygg. Men det gjekk bra! Utruleg kjekt å ha vore der, og godt å kome heim igjen.
Idag har eg fått gått av meg sliten bilkropp. Eg har plukka tyttebær, vorte våt i haustregnet, skitten av myrvatn og fått trøtte musklar! Det er berre å kle på seg, så er ikkje våte haustdagar så ille likevel.
Fargene er ikkje så sterke lenger, men det er fint i skogen!
No er eg ganske klar for ny veke. Eg vart ganske stressa i ettermiddag då eg oppdaga at eg var dobbeltbooka på formiddagen i morgen, men no har eg fått ordna opp i dette, og pustar betre med magen og har lavare skuldre!
Nokre kloke ord på starten av ei ny veke skal du få med, litt prega av helga:
Det er noko av jobben til ei mor, gje ungane røtter og kunnskap, slik at dei får utvikle vingane sine og kan leve sitt liv. Så enkelt og så vanskeleg!Det er to varige gaver vi kan gi barna våre. Den ene er røtter, og den andre er vinger.William Hodding Carter jr.
Ønskjer deg ei god veke!
Det finnes ei første gang for alt, og selv om det var langt å reise, så hørtes det ut som en fin tur.
SvarSlettGode ord på slutten ♥
Dei orda er ein kunst å leve etter... sukk :)
Slett