Vekestart veke 42, elgjakt, bærtur og fyr i omnen

Det er måndag. Av ulike grunnar sitt eg i sofaen istaden for å vere på jobb. Eg har fyr i omnen, har fått frukost og høyrer P2. Det går seg vel til utover dagen. Eg skal, forhåpentlegvis, ta stinga etter operasjonen idag, satsar på at det har grodd godt og at eg får vaske håret etterpå(eg er ikkje ei jåle, slik eigentleg, men håret byrjar få eit vist grått preg etter snart 14 dagar med tørrshampo) Igår kveld og i dag tidleg har det vore grauttjukk skodde, det har vore skikkeleg haustkjensle! Altså, godt å fyre opp og kjenne varmen spre seg i huset.

Det er så masse bær igjen i skogen

Både laurdag og søndag har eg vore på bærtur. Lenge! I tillegg til gleda over å kunne gå i skogen, kjenne at kroppen virkar i motbakkane utan at ryggen protesterar med ein gong, helse på dei ein treff, alle lydane og lukta, er det bær! For meg er bærplukking ein slag mindfullness! Eg er heilt tilstades, eg tenkjer på bær, ser etter bær, smakar og luktar. Eg er heilt til stades! (og så var det litt dumt at eg tråkka over på tur tilbake til bilen, for då blir det ikkje meir tur denne veka...) I går vart det nyrørt, kortreist tyttebær til elgsteika og blåbær med vaniljesaus til dessert!

I helga har mannen vore på elgjakt, som vanleg på hausten. Eg har fundert på desse helgene med jakt, det å vere gift med ein jeger. Fordelene med jakt er fleire;

• vi får mat(ok, det finns andre enklare og raskare måtar å fylle frysaren på, men dette er god, rein mat!)
• eg får senga for meg sjølv, eg kan lese så lenge eg vil på kvelden utan at nokon spør om når eg skal slukke lyset! (ulempen er at eg les altfor menge)og eg kan lese avis i senga når den kjem om morgonen, snu meg og sove vidare! 
• mannen får masse tid ute i skogen, frisk luft og mykje lys, saman med andre med samme interesse
• eg kan gå på kafe utan dårleg samvit for at nokon andre jobbar i heimen, det eg ikkje gjer er det berre eg som ser...

Men det er ulemper også; 

• det er ingen å varme kalde bein hos på natta
• eg må diskutere innetider med 17åringen åleine... 
• eg et middag åleine, for junior er ute med kompisar (men eg kan ete alle dei "rare" rettane som resten av familien er skeptisk til)

Altså, pluss og minus også med elgjakta! Veldig kjekt når han kjem heim igjen iallfall.

Vekas dikt er eit dikt, slik eg les det, om å møtes. Eg tenkjer på menneskemøter om dagen, kven vi ser når vi møter kvarandre. Litt fordi eg nettopp har fått eit dødsbudskap. Litt fordi eg har møtt igjen folk eg ikkje har sett på lenge, ser vi det samme no? Eg møter mange. Mange ser meg, kven ser dei? Kva gjer møta med oss? Kva sitt vi igjen med? Måndagsfilosofering :) Og det er herleg med dikta til Jan Erik Vold, rare setningar og nye måtar å lese på!

SVARET

Hvem er det
du
er, hvem er det vi er, som er
glade, glade

- jeg ser inn
i et par
øyne som lever
og får

til svar: Vi er to som fikk
en tid
sammen, her nede, til å være
glade - skal vi prøve på det?

(Jan Erik Vold)

Ha ei strålande veke, i møte med folk, deg sjølv og dagane!

Eit bilde å kvile i