Av og til når vi nye høgder når vi pratar saman. Som i kveld. Vi åt kvelsmat. Med mitt nesten nystekte brød, etter ny oppskrift, som eg nesten fulgte. Eg brukte den iallfall som ei slags rettesnor. Brødet var godt. Det passa med både ost, skinke og syltetøy. Og sikkert andre pålegg når vi kjem så langt.
Digresjon: Eg blir litt erta fordi eg ikkje er så flink til å følgje oppskrifter. Eg let meg gjerne inspirere, men det er ikkje alltid eg har akkurat det som skal oppi, og det blir litt meir av noko, mindre av noko anna og ingenting av det siste. Det brukar gje eit brukbart resultat, men kanskje ikkje så reproduserbart alltid.
Vi hadde sognemorr i dag, det er lenge sidan sist. "Å, no blir eg så minna om kveldsmat hos gomor og gofar", seier junior. "Og der brukar eg alltid ete eit knekkebrød til slutt." Altså måtte vi ha knekkebrød. Frøknekkebrød, også kjent som frukostknekkebrød.
Her må eg innrøme eg har svikta som mor. Eg har ikkje klart, trass all mi faglege tyngde og påverkingskraft, å få sonene til å smøre på på rett side! Dei tek etter faren, som legg smør og pålegg PÅ frøsida! Det er jo feil! Alle veit jo at smøret og pålegget skal på den andre sida. Det har eg lært heime. (Då åt eg forresten berre brunost på knekkebrød. Eg har vorte dristigare på den fronten, eg kan slå til med både smøreost, kvitost og blåmuggost. På ein riktig vill dag, kan eg ta skinke! Men aldri oppå frøa!)
Så eg måtte berre seie frå idag, igjen. "Eg veit at ein skal smøre på den andre sida! Det er rett! Det har eg lært heime! I ein trygg og god heim", sa eg. "Å", sa junior, "så æ har ikke vokst opp i en trygg og god heim!?" Sjakk matt...
Digresjon: Då eldstejunior gjekk i barnepark, åt han kun frøknekkebrød med leverpostei. Stabburet leverpostei i gul boks. (Sidan det var eg som smurte på, var leverposteien på rett side!) Han var ganske finspist, så at han åt dette, litt mjuke knekkebrød med leverpostei var toppers. Bestevenninna byrja ete det samme, og slik niste heitte i mange år berre "bestevenn-knekkebrød" hos oss og den andre familien. No går desse to barneparkvenene på folkehøgskule saman! Slik går det når ein har pålegget på rett side!
Man kan jo ikke dekke den fine frøsida med smør og pålegg!?! Den er jo ikke en pen og en mindre pen side uten grunn, liksom! (Godt å høre at vi er flere, jeg er nemlig blitt ganske alene her i familien også...)
SvarSlettTakk! Det er godt vi er flere som kan stå sammen!
Slett