Den stundeslause

Idag tidleg: "mamma, kan du kjør mæ å kontrabassen te skol´n før du ska på jobb?" Klart eg kan! Morgonrutinene gjekk litt fortare enn vanleg, og etter ein liten omveg til sentrum, var eg på jobb og skulle berre ta fram nøkkelkort, nøklar, databriller og mobil. Mobil?! Den hadde i farta vorte att heime... Ei slags krise, høgt blodtrykk og hurtig pust. No veit jo dei fleste kvar eg er på dagtid, så dei som verkeleg treng det, kan nå meg på det merkelege fenomenet fasttelefon, men kva med facebook, instagram og snapchat? Eg måtte berre byrje å jobbe lell, eg skulle berre sende ein epost til mannen og forklare situasjonen først.
Det viste seg at eg ikkje hadde tilgang på epost heller!!! Katastrofe!
Ok, puste djupt og sette igang med jobben.

Men etter ei stund trong eg jo epost for jobben sin del også, og eg lurte på om andre kollegaer hadde problem. Nei. Altså berre å kontakte ITavd på jobb. Prøvd å ringe ein slik plass? "Vi nås enklest på epost!" Neppe i mitt tilfelle... Men etter litt hadde eg kontakt. Ok, vanlege sprøsmål som om eg har prøvd restart? Ja. Hatt trøbbel før? Nei. Virkar alt anna? Ja. Litt prøving og feiling med fjernstyring av pc. "Har du 2 skjermar?" Nei. Sukk i andre enden. "Er det ein laptop kanskje?" Nei. Nytt sukk. Så meir prøving. Feil på feil. "Vi må prøve noko anna".

Og eg sitt der, loggar meg på igjen etter diverse endringar, ventar litt til. Loggar meg på på nytt. For eg sitt der, med fasttelefonen på øyret. Utan tilgang på pc, utan mobil, ventar. Ein rask tur fra 4.etg til 1.etg for å sjå om eg var pålogga ein pc der, nei. Så får eg beskjed om å legge på, men vere tilgjengeleg, på fasttelefon. Utan pc...

Så der satt eg. Kun papir og blyant. Ei kjensle av å vere utilgjengeleg. Rastlaus. Og med sjølvinnsikt om nettavhengigheit...
Eg planlegg innkjøp for helga. Skrur lyden opp og ned på den nye høreapparatet. Ser på skjermen der musepeikaren flyttar seg på leiting etter løysing. Hentar ein kopp te, til. Ser ut. Gråe skyer over byen. Haustsol som lyser opp. Tenkjer at dette kunne eg ta bilde av, før eg kjem på at mobilen med kamera ligg heime. Etter ei stund fekk eg låne ei ny fagbok av ein kollega, eg har lese om bakterielle årsaker til øyrebetennelse, både ytre og indre, hos hund og katt. Lærerikt, og eg vart ikkje forstyrra av epost eller "eg skal berre sjekke været" eller "så artige bilder på instagram".

Tenkjer på kor vant eg er til å vere tilgjengeleg. Heile tida. At eg mislikar å vere utan nett og telefon! Snart er det desember og advent. Advent var tidlegare fastetid, ikkje så mykje no. Kanskje eg skulle ta litt pauser frå nettet i desember? Ikkje vere utilgjengeleg, men skape meg lommer med fri? Eg skal ta tanken med vidare...

Og i kveld kom det snø! Eit melisdryss over byen. Litt lysare, litt lettare!

Slik kan utsikta frå jobb sjå ut. Men ikkje idag, for eg hadde ikkje
mobil å ta bilder med...