At det skal vere så vanskeleg!?

Eg har skaffa meg tennisalbue, eller epicondylitt om du vil. Og her er det på sin plass å sitere Øystein Sunde: "Og jeg som aldri har satt mine ben i en racket". Men lang tids feilbruk har sett seg fast i armen(og skuldra og nakken) og jammen tek det si tid å bli kvitt det! Enkelte ting går heilt greit, at eg ikkje kan strikke for eksempel. Det er verre at eg ikkje klarer halde ei bok særleg lenge, og at eg ikkje klarer å jobbe fullt. Og det er her det vanskelege kjem inn:
For eg går til fysioterapeuten, eg kjenner at eg får hjelp der. Eg kjenner at einsidig arbeid ikkje hjelp, så kvifor er eg ikkje flink til å variere? Eg kjenner og veit at trening hjelp, at å bevege seg hjelp, at det ikkje nyttar å gjere ingen ting. Så kvifor og korleis gløymer eg å trene?! Det tek ikkje lang tid heller, dei
få øvelsane eg skal gjere...

Så no ligg manualen slik at eg nesten snublar over den, treningsstrikken flyttar eg rundt slik at eg MÅ sjå den. Så får vi sjå om det hjelper. For no er eg lei av ei arm som ikkje virkar!