Om å møte seg sjølv i heisdøra...

Ein dag sist veke høyrte eg på radioen at 4 av 5 nordmenn er i aktivitet mindre enn 30 minutt kvar dag, som er det absolutte lavmålet for tilrådd aktivitet. "Fysj, for latsabbar", tenkte eg! No sat eg uheldigvis i bilen, og hadde god tid til å tenkje vidare. Neste tanke var "oi, eg er av desse 4…" (eg har og lese at sitting er den "nye røykinga", å sitte i ro på baken time etter time er ikkje bra. Her tenkjer eg at eg har iallfall aldri røkt ein einaste sigarett, men sitting er eg god på)

På jobb har eg kontor i 4.etasje, men jobbar mykje av dagen i 1.etasje. Sist veke sette eg meg difor eit mål: Trappa kvar gong eg går mellom 1. og 4.etasje(så sant eg ikkje bær noko stort og tungt. Det viser seg å vere sjeldan) Det blir fort fem-seks turar opp og ned kvar dag! Og sist veke tok eg ikkje heisen. Stolt over meg sjølv? Ja! (og tileggsinformasjon som at eg syns heisar er trange og kan stoppe umotivert, mellom to etasjer, og difor ikkje er favorittstaden min, kan jo forklare kvifor eg er så ivrig) Det har nesten vorte sport på jobb å gå trappa for tida(ja ikkje med 3 tunge kasser og ei eske returpapir då, men…du forstår?) Her eine dagen oppdaga eg at eg allereie etter ei veke klarer å prate også mellom tredje og fjerde etasje når eg går opp saman med ein kollega. I motsetning til for nokre veker sidan då eg passa på å gå åleine og sneik meg fort inn på kontoret når eg kom opp, for å hive etter pusten før eg smilande(men litt raudlett) gjekk til lunsj. Men springe opp trappa? Det blir ikkje enno!

Det er berre å gå trappene! Opp og opp… 

Neste steg no er å motivere seg til å gå til og frå jobb enkelte dagar i veka. Det tek temmeleg nøyaktig 30 minutt, så eg greier dagskravet til aktivitet!! Og søv eg over til neste dag og går heim då, har eg tatt dagsdosen då også! (Eventuelt kan eg gå heim igjen same dag, og ta bilen neste dag, slik at eg rekk å handle mat på tur heim og kan kjøre junior på det han eventuelt skal på. Og går eg annakvar dag, har eg nesten dekt opp "minstekravet" for veka. For det er jo slike ting eg skuldar på, det tek så mykje tid, kanskje eg ikkje rekk det eg skal etterpå… Men tenåringssoner som knapt har tid til å sjå opp når eg kjem heim kan eg vel knappast bruke med god grunn.)

Men det er ein del hinder når ein skal ut og bruke kroppen….
Det har vore kaldt i bartebyen i det siste, det har i tillegg vore vind frå alle kantar, men det er jo berre å kle på seg. Og eg har klær!!! Eg har så mykje at eg truleg kan gå tur på ettemiddagen og ein ny tur på kvelden utan å bruke dei samme turkleda. Eg har nemleg ein tendens til å tru at eg er veldig sprek, eller at eg snart skal byrje å trene veldig aktivt, og det bær innkjøpa preg av…  Heller ikkje det kan eg skulde på...
Skal eg gå 30 minutt og rekke jobb klokka 08:00, nyttar det ikkje ligge lenge. Eg er glad i senga mi, særleg om morgonen. Det krev kraftig motivasjon allereie kvelden før, alt må vere klart. Og mannen er grei, han ofrar gjerne førsteplassen i baderomskøa.

Så får vi sjå korleis dette blir utover vinteren og våren...

Og i morgon har eg sagt at eg skal gå til jobb, eg må sette vekkerklokka tidleg, kle godt på meg og slenge ryggsekken på ryggen, feste på ein refleks og tusle meg avgarde til jobb! Bonusen er frisk luft og flotte soloppgangar og sonedgangar.

Det er ikkje mørkt når eg skal gå heim!