Vekestart veke 20

Eg er av dei problemorienterte, er det ikkje eit problem, kan eg alltids lage eit. Bekymringsgenet mitt er godt utvikla og velfødd, passa godt og fora gjennom mange år.
Dessverre er det ikkje viktige og store ting eg bekymrar meg for(kanskje er det berre bra), eg ligg ikkje søvnlaus pga finanskrisa i Europa, klimautfordringane eller krig og fred og slikt.
Nei, det er meir dei nære ting! Eg lurer på om vi har nok mat, noko vi alltid har,  eller om bilen virkar(med god grunn, forsåvidt).Været 17.mai har eg tenkt på lenge, endå eg mest sannsynleg skal sitte inne med foten på ein stol. Og passar klærne til ungane? Været til jul tenkjer eg og på av og til, for skal vi ut og reise, er det ikkje artig med snøstorm ala det vi hadde sist jul: "Er det nokon som ser ei brøytestikke? Nei...jo, der, rett foran bilen..." Vel, vi kom fram då og, det tok berre lengre tid. Men dersom det blir fint vintervær i jula og eg ikkje bekymrar meg no, er det ikkje sikkert eg rekk beymre meg.  Godt med det som er unna gjort!

Før var det alltid fint vær 17.mai, iallfall slik eg huskar det, og iallfall på bilete. Kan det vere at det ikkje vart teke bilete i snøslaps og regn den gongen? (Ikkje alltid det blir gjort no heller når eg tenkjer meg om. At det snødde fredag før junior sin konfirmasjon er ikkje dokumentert, sjølv om eg bar planter inn og ut av carporten i håp om at dei skulle sjå friske og fine ut den store dagen, og vi hadde ullklær i beredskap i tilfelle vi måtte ha det under finstasen)

1971?, iallfall i bunad.

1970?, legg merker til skjørtelengda! Hekla kåpe frå tante og stråhatt!

Vekas vers må berre vere ein syttendemaisang!!!

Vi ere en nasjon vi med

Tekst: Henrik Wergeland

Vi ere en nasjon vi med,
vi små en alen lange,
et fedreland vi frydes ved,
og vi, vi ere mange.
Vårt hjerte vet, vårt øye ser
hvor godt og vakkert Norge er,
vår tunge kan en sang blant fler
av Norges æres-sange.

Mer grønt er gresset ingensteds,
mer fullt av blomster vevet
enn i det land hvor jeg tilfreds
med far og mor har levet.
Jeg vil det elske til min død,
ei bytte det hvor jeg er fødd,
om man et paradis meg bød
av palmer oversvevet.

Hvor er vel himlen mere blå?
Hvor springer vel så glade
de bekker som i engen gå
for blomstene å bade?
Selv vinteren jeg frydes ved,
så hvit og klar som strøet med
all stjernehimlens herlighet
og hvite liljeblade.

Denne huskar eg at vi lærte i tredje klasse, trur eg det var. Eg huskar at teksten var rar og litt uforståeleg...men noko fekk vi forklart og noko forsto eg og eg kan teksten enno! Når eg les den no, er eg raskt tilbake på Åfarnes skule, litt sliten etter toget og med gnagsår, litt spent på opptredenen eg skal vere med på og mett av is og kaker! Det var både potetløp og sekkeløp, ein kunne kjøpe lapskaus eller rømmegraut. Gymsalen er full av folk frå bygda, alle er der, snart blir det lese opp kven som har vunne rebusløpet og kor mange erter det var i norgesglaset. 

Alt eg har gløymt...

Ein annan ting eg har gløymt, vart eg minna på då eg las bloggen Livets små underfundigheter
Ho skriv om å organisere 17.mai! Eg har vore der, sitte i FAU med lange lister med oppgåver: kakelister som skal fyllast, nokon til å bære stolar inn og ut av gymsalen, nokon til å stå i fiskedammen og kven kan ta på seg å lage eit foreldreorkester?
Og all aktiviteten skjedde etter at ein først hadde pynta dei små, ete bittelitt frukost, vore på flaggheising på skulen, kome seg til byen, ropt høgt hurra til barnetoget! Kanskje rakk vi ete kaker og sjå starten av borgartoget, før vi sto i kø på tur heim igjen saman med nesten alle andre med barn på barneskulane rundt i byen og kasta i oss litt mat før vi møtte opp på skulen og leverte kake for 1.klassingen og sto vakt ved tombolahjulet for han i tredje. Ikkje rart det var godt å sige ned i sofaen etter å ha tatt av bunaden!!!
Men no er eg ferdig med den fasen i livet, snart er vi tilbake til å kunne ha 17.maifrukost og god tid, vi kan møtes etter borgartoget og ha koldtbord, kaker og god tid, og ingen masar heile dagen om å få ein gassballong som snart stig opp mot himmelen til lyden av sår barnegråt. Kvar fase sin sjarm!