I vår, då koronaen senka seg over landet og våren aldri kom. Snøen derimot, den kom i mengder. Då rydda eg i blomsterpottene frå i fjor, og fann ein vissen, bortimot død stakkar. Identifiserte den som ei potterose som nok haddde vorte ignorert på det grovaste i fjor haust. Eg tenkte at her har eg lite å tape, så eg klipte den ned og tok den inn i huset og ga den stell, vatn, lys og kjærleik.
 |
Den kom seg. Fort!
Då sommaren kom, planta eg den i ei plantekasse bak huset. Det viste seg å ikkje vere så lurt, for rådyr likar roser... Så eg sette den tilbake i potte, ei større denne gongen, og plasserte den på rådyr-trygg grunn. Og den har vakse, og sist eg rekna over, hadde den 14 knoppar! Eg er litt spent på om den vil rekke å blomstre før frosten kjem...
No har den kome seg :) Eg må stoppe og sjå litt på den kvar dag når eg går til jobb!
Og eg er spent på om den vil overleve ein vinter til?! Kjenner eg har litt å leve opp til no.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar