Juni utan skulebarn

For nokre år sidan, då ungane budde heime, og vi sprang frå avslutning til avslutning, tenkte eg at om nokre år blir det nok veldig stille i juni. I juni opp gjennom åra har eg vore kald i fjæra og i skogen. Eg har grilla i regnvær og i sol, trur iallfall vi har grilla i sol? Det har vore motvind og sidevind og ofte litt dårlig tid. Grillpølser og potetsalat kjøpt på veg til avslutning. Men mykje triveleg folk!

Eg må seie at eg tok feil om stille juni.. Tid er noko som kjem, og passar du ikkje på, blir den vekk!

Denne veka her har blitt fylt opp på mystisk vis, utan ei einaste grilling i fjøra i regnvær og motvind! Derimot mykje fine folk og god mat og faktisk sol!

På fredag kom mannen heim etter ei veke på jobb i Korea, litt døgnvill.
Laurdag morgon sto vi opp før fuglane og reiste til Molde i bryllaup. Hurra for kjærleiken! Fint brudepar, fine gjester og nydeleg vær! Vi fekk låne seng med min nevø og familie, så vi fekk med oss frukost på terrassen deira på søndag, før vi reiste vidare til middag hos svigers og kaffe hos pappa.

Slik såg det ut då vi avslutta festen natt til søndag.
Fullmåne over Romsdalsfjella. Nesten for fint til
å legge seg, men eg slukna i det samme eg la
hoveudet på puta...

"Kjærleikens fergereiser"

I går kveld hadde eg avtale med ei venninne, og vi evaluerte livet, jobb og første halvdel av 2019. Kvalitetstid av dei sjeldne!

Trondheim ei sommarnatt!

Idag er mannen på sommarfest på sin jobb, eg håpar dei er inne, for det pøsregnar! (sjøl om sola skin innimellom)

I morgon skal vi i 50årsdag, og eg har skaffa gåve. Sjeldent tidleg ute!

Tordag skal eg på jobbfest, vi planlegg visst innefest...

Og mellom alt dette har eg mine siste dagar på jobb. I tilleg til å jobbe, ryddar eg. Eg les møtereferat frå 1997, finn kursnotat frå kurs eg har gløymt eg deltok på og ser på gamle notater frå studietida. Eg kastar med hard hand. Det hjelper ikkje at det er artig å sjå over, det hjelper ikkje at eg har verdas finaste forelesingsnotater (eg kladda på forelesning, og reinskreiv notatane på kvledstid!) Eg MÅ kaste! Og det gjer eg. Med tungt hjarte. Men nokre få ting (ikkje spør mannen kva få betyr...)  tek eg med heim. Og kontoret blir tomt og trist! Det er så rart. Samtidig er eg klar for å slutte og starte i ny jobb, eg har kome så langt at eg nesten ikkje er sint lenger, nesten. Men eg er spent, kor mange tårar kjem det den siste dagen på jobb? Korleis blir det å byrje i ny jobb? Kan eg det eg seier eg kan? Og rekk eg å avslutte det eg skal før eg går ut døra for siste gong? Det er litt hardt å motivere seg til ein ekstra innsats akkurat no... Eg skriv lister over "lurt å huske", "MÅ huske", "snakk med den, skriv mail dit". Eg kjem vel i mål!

Igår var hyllene fulle av bøker og permar...