Vekestart veke 39

Då er det søndag kveld igjen. Helga har gått fort, med fokus på halslinser, hoste, snørr og om vi hadde nok papirlommetørkle. Satsar på at forkjølelsen er historie no, og at eg er frisk og rask i morgon(sikkert litt optimistisk, men vi prøvar!) Eg var litt overmodig, lite empatisk og upassande eplekjekk i starten av veka, då mann og son mista forfestet av forkjølelse, eg meinte vel dei sutra litt meir enn nødvendig. Men så fekk eg akutt sår hals, type piggtråd som vekte meg på natta, samt litt lite tålmod og tid til å vere sjuk... Måtte innrømme at å vere sjuk ikkje er for pyser!

Hausten har festa grepet, det er kaldare på morgonane, vi har hatt nokre dagar med silregn og lavt skydekke, det har faktisk vore godt å fyre opp og kjekt å tenne stearinlys på kvelden. Typisk vær å bli forkjøla i! Vanskeleg å veregne kva som er passe mengde klær... Så eg har krulla meg saman i sofaen og lese bok under pledd(litt skuld må eg legge på forkjølelsen og, ikkje berre hausten) Eg har lese "Det vokser ett tre i Brooklyn" og er yr av begeistring! Fin historie om oppvekst tidleg på 1900talet, familieliv, byliv. Godt språk og levande skildring! Ei bok eg prøvde å halde på lengst mogeleg! Altså anbefalt!

God bok!

Kan godt sitte og sjå inn her ei stund!

Vi tok ein liten tur ut i skogen idag, for å teste forma. Ikkje langt og ikkje fort, men i pratetempo og tid til å fotografere litt og smake på bær vi fann i kanten av stien. Det gjorde veldig godt for humøret! Og turen ga god appetitt til fårikålmiddagen! For nye lesarar kan eg anbefale denne historia om forviklingar rundt fårikålmiddagen ein haust for nokre år sidan. Eg kokte ikkje fårikålen i god tid i dag, for å seie det slik...

Søte bringebær. Kanskje plukke når formen blir betre?

Haustfarger

Så vekas dikt. Eit dikt om livet, litt om kven vi er, summen av det vi har opplevd kanskje?

VÅRE LIV

Våre liv er mosaikker
av andres menneskers
nærhet, tanker, stemmer,
av rommene vi var i,
katten vi klappet,
av trærne og fuglene og
skyggene langs veien,
lyden av fottrinn,
duften av ryllik sakte
blir bildet til
men aldri ferdig.

Mathis Mathisen

Ha ei stålande veke! 

Med eller utan katt å klappe.