torsdag 13. august 2015

Førstemann ut av reiret

For 19 år sidan gjekk eg gravid. For første gong. August for 19 år sidan var varm, og eg gjekk mykje i ein ruta kjole huskar eg. Eg var ganske trill rund, sjølv om termin ikkje var før oktober. I brukbar form, men med litt ryggtrøbbel(det er ikkje noko nytt altså) Eg hadde ein roleg skatt i magen. Eg viste ikkje kven. Eg viste ikkje at det var min eldste son som vaks og trivdes der inne.
Eg var spent! Eg hadde 6 tantebarn allereie, så eg var driven som barnevakt og beleiskiftar. Men ein eigen baby som skulle komme og vere hos oss for noko som virka som alltid?!  Det var ei viss mengde skrekkblanda fryd!
Eg(vi) bygde reir. Vi henta vogga hos svigers, den er laga av kyrkjeplank og i den har både far, farfar og oldefar ligge. Eg kikka på klær, strikka ei bittelita jakke i gult ullgarn, Vi fekk ei gammal vogn som eg trekte om inni. Vi lånte utstyr. Eg skreiv lister over kva eg trudde vi trong og snakka med andre om kva som var lurt. Eg las bøker. (Heldigvis kanskje fanns ikkje O-store-internett, for der hadde eg nok fått vite meir enn eg trong...) Vi meldte oss på fødselsførebuande kurs. Vi fulgte med på magen som voks, når på døgnet junior var aktiv, vi venta!
Så kom prinsen! 
2 dagar gamal omtrent
Han la beslag på mykje av tida mi, for ikkje å seie all… Han sov ikkje vekk det første leveåret sitt, sukk, han har ikkje sove vekk tenåra sine heller, for den del. Men han var jo det finaste vi kunne tenkje oss. Og vi vart kjent, ting gjekk seg til. Lillebror kom og vi vart den familien som har delt kvardagar saman i mange år!

For 17 år sidan gjorde eg klart til oppstart i barnepark. Han trong ikkje så mykje nytt, men sekk og matboks var viktig.
For 16 år sidan var det barnehagestart. No trongs det meir klær, merking av utstyr, ny sekk og ny kvardag.
For 13 år sidan var det skulestart. Noko nytt igjen! SFO, etterkvart fritidsaktivieter. Så vart det ungdomsskule, videregåande, nye vener, nye fag, nye krav.
Men alle desse gongene har han vore heime her hos oss, vi har gjort endringane saman. 
1999


No gjer vi klart på nytt. Det er nye lister. Det er innkjøp av klær, vogn treng vi ikkje(og han skal ikkje ha med bil, sjølv om han har lappen no) Eg kjøper sengetøy og handklær. Eg merkar klær. Vi snakkar om pengar, det er søknad til lånekassa som skal fyllast ut. Det er nye tider! Han skal flytte! Byrje på folkehøgskule. Det er snart berre få dagar igjen til vi skal kjøre han og reise heim utan han… Berre nokre dagar til det berre er lillebror som bur heime. Ei veke til ein ny kvardag for både han og oss... Vi grugler oss, alle saman.  
Han skal gå ekstremsportlinje,  han starta treninga tidleg!
Ca 1999
Vi skal alle gjere noko nytt. Og vi skal ikkje ha alle kvardagar saman lenger. Sukk! 
Eg håpar han får det supert! Eg trur eg klarer finne meg til rette med det ny livet. 
Men dette er ein overgang!

10 kommentarer:

  1. Lykke til! Det er en overgang, og snart er det tre i huset som er normalen. Du kommer til å fly inn på rommet hans for å spørre om ting eller gi beskjeder noen ganger de neste ukene. Kanskje vil du dekke på til fire noen ganger, du vil garantert sitte igjen med mye melk som nærmer seg datomerkingen.

    Her flytta to ut samme helg og vi satt igjen med bare ett hjemmeboende barn. Det var rart, men det gikk seg veldig fort til. :-) I dag reiser eldstemann tilbake til sin hybel og i morgen skal vi kjøre nummer to til siste året på videregående.

    Og så er det så veldig koselig å få dem "hjem" på besøk! :-)

    SvarSlett
    Svar
    1. Takk for gode råd og advarsler om melk! Jegvtok meg i det på handletur idag, for lillebror drikker iike melk.
      Gleder meg til høstferien!

      Slett
  2. Stor klem, sikkert rart men også godt som Irene over her vektlegger.

    SvarSlett
    Svar
    1. Takk❤vi er litt rarecalle mann i kveld, siste kveld hjemme. .. men så ler vi litt, snakker litt og mor tørker en tåre.

      Slett
  3. Så nydelig beskrevet! Kjent og veldig gjenkjennelig. Selv om det her skjedde allerede på ungdomsskolen. Takk og pris til det gode samholdet når vi treffes igjen. Det blir liksom bare bedre og bedre. Klem og lykke til med stor forandring.

    SvarSlett
    Svar
    1. Takk! Tror det går seg til, men det er jo noe nytt dette her! Og det er jo slik det skal være, han skal jo folde ut vingene og fly sjøl! Og så får vi tro han har lært mye av det han trenger og at han spør når detter noe. Men forandring blir DET!

      Slett
  4. Spennende tider!!! Gode beskrivelser av mammautviklingen også. Og hverdagslivet er jammen fint det og, iallfall er det fint å tenke tilbake på. Lykke til!!!

    SvarSlett
    Svar
    1. Takk! Første veke ligg bak oss, det ser ut til at ting fell på plass!

      Slett
  5. Lykke til, Kirsti! Så fint å lese. Og vemodig, for jeg tør jo nesten ikke tenke på hvordan det vil bli. Det er så rart for de er hele livet nå, og det største i livet mitt, og så skal de en dag skape et helt eget liv. Og sånn er det jo bare. God klem til deg! :-)

    SvarSlett
    Svar
    1. Takk! Du må nyte der du er no, akkurat dette kjem tidsnok! No har vi gjort unna første veke på kvar vår plass, det går seg sakte til ein ny kvardag, sjøl om eg kjenner det som noko midlertidig. Men eg blir vel vant!?

      Slett