17.mai i gamle dagar(då eg var ung)

Eg var i ferd med å skrive eit innlegg om alt eg ikkje har gjort, men det er det så mange andre som har skrive, og dei har stort sett likevel gjort det eg ikkje har gjort. Vaska badet, rydda gangen, laga fint pynta kaker, stryke bunadsskjorter etc. Eg skal heller ikkje skrive om at bunaden ikkje passar(det ville blitt berre sure miner), at plena ikkje er slått, at flagga ikkje er nystrokne eller at bilen er skitten(det gjer ikkje så mykje, for vi skal gå til byen likevel)

Men eg skal skrive litt om 17.mai slik eg huskar den som lita. For det er rart kva som festar seg!

Min aller første 17.mai. Den huskar eg ikkje så mykje frå.

Noko av det første eg huskar, er å stå på verandaen når lastebilen(snutebilen til Einar) kom kjørande med korpset sittande på benkar på lasteplanet. Eg må vere frykteleg gamal, for noko slikt har då vel vore heilt forbudt i mange år? Korpset heime hadde medlemmar frå mange bygder, og dei køyrde rundt med lastebil frå bygd til bygd og gjekk i tog sikkert 5 stader før dei kom til skulen heime. Korpsliv er ikkje for pyser! Det var iallfall slik at når dei køyrde forbi oss, var feiringa snart i gong.
At korpset skulle så mange plassar, gjorde at feiringa starta ganske seint. Då rakk eg sjå masse på tv, som betyr NRK, for det var den einaste kanalen den gongen, og hadde full oversikt over Sonja sine hattar og kåper, samt været i det ganske land. Det var stas å sitte framfor tv´n og vente, men eg meiner å huske at mamma ikkje hadde tid til å sitte i ro! Det var alltid noko meir å gjere, ein flekk å fjerne, eit flagg som skulle glattast over med strykejernet og ei 17.mai-blåse som ikkje virka. Det var forresten ikkje lov å blåse med fløyter inne, for då vart det regn! Eg trur eg var veldig lovlydig, for det var ALLTID sol såvidt eg huskar.
Det var også stas å få på finkleda, enten det var bunad eller ny kjole. Huskar særleg eit flott kappeskjørt  i ca 1980, og gleda over nye sko(som naturlegvis var vonde å gå i tog med)

Eg minnes potetløp og eggeløp, men ikkje ein einaste premie. Eg huskar rebusløp der alle var med, og vi skulle gjette avstanden til Hestholmen, eller kor mange Twist som var i eit glas, den som vann fekk glaset. Huskar ingen premiar der heller…

Eg huskar opptreden under festen, pugging av tekst og problem med å få kostymet utanpå finstasen. Særleg huskar eg frå tredje klasse, då vi framførte eit eller anna om Henrik Wergeland, min tekst starta med: "Då Henrik kom til Oslo, eller Kristiania som byen heitte den gongen".

Sløyfer i håret og bunad! 1971?

Eg huskar alle som var der, vurderinga av talaren mellom dei vaksne, dei vaksne som satt ute i sola og drakk kaffe og åt is, samtidig som dei røkte, for det gjorde nesten alle den gongen, slik eg huskar det. At dei vaksne var med på sekkeløp og tautrekking. Eg huskar at alle gjekk i same tog, rett etter korpset kom skulen, men så gjekk alle andre saman bak der, det var ikkje så mange som sto og såg på.

Etter over 20 år i Trondheim, byrjar tradisjonane å sette seg her og, sjølv om det er ei stadig endring.Vi har hatt våre år med vennefrukost, før det var år med flaggheising på skulen før barnetoget, kaker og is, fiskedam og loddsalg på skulen, før vi no er tilbake til grilling på ettermiddag. Men alltid ned til byen, ete is, treffe kjente, fryse litt medan ein ser på toget, angre på skovalg og jakkevalg.
Det er stadig endring, i år er siste året med barn i grunnskulen, heldigvis vil han gå i tog, slik at eg har nokon å vinke til.

Kjenner eg gler meg til dagen! Det er spesielt med Grunnlovsfeiringa i år. Naturen er grøn, frisk og ung, vi er klare for ein ny start saman med dei gamle tradisjonane!
Hurra for dagen og landet og folket!