Italienske sko!

Då vi var i Italia i haust hadde eg ei heilt klar plan om å kjøpe meg sko. Ei så klar plan at mannen innsåg at han berre måtte henge på den siste dagen når eg gjekk målbevist til verket og planen. Før eg fekk meg sko, ville det meste anna bli sett på venteliste.

Til slutt fann eg ein fin skobutikk. Mannen sette seg på ein ventestol. tok fram ei bok og eg fekk beskjed om å ta meg god tid. Dette var ein så fin butikk at du slett ikkje kunne finne ein sko i hylla og berre prøve.  Nei, her måtte eg peike på utstillinga og forklare kva sko eg ville prøve, så vart den rette storleiken henta på lageret og eg fekk prøve. Feil storleik? Dei henta ein anna storleik. Og såg eg plutseleg eit anna par som eg hadde lyst på, var det samme prosedyre. Til slutt sto det mellom to ulike. Håndsydde, italienske gule sko, eller gule, høghæla pumps. Altså to ulike par med gule sko... Valgets kval! Og ein kan knappast kjøpe to par gule sko på samme dag? Dei kosta tross alt litt...


Etter prøving og synsing og prøving og elle-melle, vart det dei gule, håndsydde (som takk og pris var på sal) Dei var tross alt italienske!

 Italienske sko!

Desse har vore med på fest og julebord og familieselskap til no. Eg er så fornøgd!

Men vel heime i Noreg byrja eg å angre. Ikkje på kjøpet, men på at eg ikkje hadde kjøpt begge para... No byrja ei ny jakt. Eg har leita på nettbutikkar, søkt etter gule sko, yellow shoe, gule med hæl etc. Og eg har vore innom alle skobutikkar eg har gått forbi. Det viser seg at gule pensko ikkje er så vanleg på vinteren i Noreg.

Men så: der sto dei! I ein av dei lokale butikkane. Ikkje var dei så dyre heller. Men eg måtte tenke meg om, og kven veit, kjem dei på sal snart? Nei, det gjorde dei ikkje, verken romjulssal eller januarsal. Og klok av skade, så har dei no fått ein god og trygg heim, eg kunne ikkje risikere at nokon annan tok dei rett framfor nasen min medan eg akkederte for eller mot kjøp.

Skogal, sa du?