Jubileumsåret

Når ein fyller 50, er det berre rett og rimeleg å feire! Eg (eller vi då, mannen og eg feira saman) har til og med hatt to feiringar. Supert! Så kjem alle vi kjenner som er på vår alder, vi har feira fine folk både her og der dette året!

Men så har det hopa seg opp med andre feiringar også. Eg har hatt same arbeidsgivar i 25 år, noko som nok er litt uvanleg i våre dagar. Jobben har derimot forandra seg mykje! Det er lite som minner om dei oppgåvene eg fekk 1.august i 1993. Og 25 år vart markert med krystallvase og blomster.

25årsblomster i 25årskrystallvase

Så vart eg feira på 50årsdagen på jobben. Med snittar og kake og tale og gåver. Stas!

Det er 30 år sidan eg var russ! Den feiringa fekk eg ikkje med meg, for då var eg i Italia (forsåvidt ein fin tur!) På ein måte kan eg forstå at det er ei stund sidan eg var russ, men 30 år?!

Forrige veke feira vi sølvbryllup, og med tanke på all anna feiring og tillaging av selskap i år, gjekk vi to ut og åt treretters middag saman. Heilt utan gjester. Dagen før kom gutane på middag, så då tvinga vi gjennom felles albumgjennomgang. Det var litt rart! Så mange kjente og kjære som ikkje er her lenger, som var med og feira oss då. Litt lystigare er det å sjå kor vi alle har vorte eldre, frå små tantebarn i penkjole eller dress, til ein sjøl som heller ikkje er så blottende ung lenger...

Ungt brudepar

Og i helga møttes ein del av oss som var ferdige bioingeniørar frå Ullevål Bioingeniørhøgskole i 1993. Berre ørlite eldre, men like spreke! Ein fin kveld med god tid til å prate, mimre, sjå bilder (for ein hårsveis vi hadde i -93) og ete god mat.

Eg gløymte å ta bilder på festen, så de får nyte eit bilde av meg frå
studietida. Trur dette er frå då vi gjorde forsøk til oppgåveskriving.

Eg tok tog til og frå Oslo, og har hatt god tid til å nyte utsikta, lese og reflektere over det som har skjedd på 25 år. For sjøl om vi såg bilder og vi huska godt og kjente oss igjen, så er dei ytre rammene veldig endra! Det er barn og huslån og jobb og etterutdanning og kolegaer og gamle foreldre. Livet er ikkje ein hybel, ei kanne te og pensum lenger! Det som kjentest som veldig stort då, er meir småting no. På den andre sida, tok vi mange valg då, som har prega livet etterpå.

Livet altså, det er det som skjer medan du spring rundt og vaskar klær og prøvar rekke jobb og ein konsert med junior og toget på veg til foreldrebesøk!