Det er ikkje gull alt som glimrar!

I kveld har eg kosa meg! Eg har stort sett vore heime åleine, eg har hatt fjernkontrollen for meg sjølv (ikkje at eg trong den, eg trong berre ein kanal! NRK1) og eg tok fram tiaraen min (retting: ein av tiaraene mine) Derav overskrifta, for det er nok verken gull eller edle steinar i min tiara... men den sette stemninga for kvelden.

Eg har sett NRK si sending frå kongeparet si 80-årsfeiring!

(Heldigvis kom eg på å ta av meg diademet før eg skulle ein snartur på butikken for å kjøpe brød, i ei pause i sendinga, kjent som Dagsrevyen for mange. Særleg sidan eg møtte ein kollega på butikken. Haha)

Eg har skratta, vorte rørt og kjent med glede over at vi har eit slikt kongepar. Eg har fnist litt over barnebarnet som stilte seg midt på slottsbalkongen, mellom kongeparet, og ikkje minst kronprinsen som ga alt i bukke, nikke, danse i fødselsdagssangen. Eg har fryda meg over talen til Bjarte Hjelmeland, som var personleg, og samtidig noko eg kunne kjenne meg igjen i. Eg har høyrt på dronning Margrete sin tale og vorte imponert over kunnskap om kongeparet og Norge, og ikkje minst norsk språk! Eg har høyrt kongebarna tale til foreldra sine, og høyrt nye ting om begge partar.
Eg har beundra kjolar og bunader, og vore litt kritisk til enkelte hårfrisyrer. Junior var så vidt innom, og slo fast at dette passa ikkje han! Han gjekk for å øve på kontrabass til tentamen på torsdag. Han om det! Eg har sett på smykker og tiaraer, og tenkt at noko er pent, og andre ting er meir spesielle... Men at folk har pynta seg, det er det ikkje tvil om!

Det har vore ein festdag for ei som hadde utklippsbok med Martha og Haakon då eg var lita! Akkurat no fann eg den ikkje att, det var dumt, men med min rot i systemet, kjem den vel fram att.
Og min tiara er både mindre og meir diskret enn Sonja sin, det er berre å innsjå at eg blir stilt i skuggen. Men det er heilt greit!