Den siste barnebursdagen

Idag feirar vi at minstemann er 19 år. Vi har hatt nystekte rundstykker til fellesfrukost. Eg rakk til og med ein tekopp før jobb, o lukke!
Vi har ete oss gode og mette til middag, på pulled pork med potetbåtar, bakte søtpotetstavar og cole slaw. Vi har ete kake til dessert! Enno sitt til og med jubilanten i ro i sofaen, vi høyrer musikk og slappar av. Det gjer godt!

Vi har i alle år feira bursdag med dei av familie som er i nærleiken, også i år. Vi hadde faddertante med familie på taco og blåbærpai på laurdag, og det var ho so sa det, "dette er jo den siste barnebursdagen min som tante, det er vemodig".

Dårleg bilde, litt over 19 pr sidan, men du ser kanskje storleiken på magen....?

Og då slo det meg, dette er det siste året han bur heime, han flytter i august...neste år feirar han ein annan stad, mest sannsynleg. Og det er jo vemodig. Han ertar meg litt, når han får spørsmål om korleis det blir å flytte: "det blir nok verst for mamma".

Og kanskje blir det størst endring for meg? Han skal jo ut og prøve noko nytt, ta valg og lage sitt liv endå meir til sitt. Og eg? Eg skal fortsette, på same stad, men utan det som har vore ei viktig oppgåve i mange år, mammajobben. Eg må finne andre oppgåver, gjere ting på ein anna måte. På same tid blir det fint, trur eg! Det er masse som ikkje har vore i fokus dei siste åra, som no kan bli :)

(For ikkje så snakke om at eg ikkje treng ligge "på lett" i helgene og vente på nokon som er ute. Eg vil vite kor mange som kjem til middag idag, og når, og ikkje minst vite kva eg har i kjøleskapet)

Men enno gler eg meg over å ha junior heime! Nattevåk, matmangel og klesvask til tross, det er mest gleder og moro. Eg får input på jazzmusikk, eg blir dratt med i endelause dilemmadiskusjonar og elleville tankeeksperiment. Eg lagar mat, og får nesten alltid godord til takk! Huset fylles stadig av vener, og det er tilgang på levande musikk til nesten alle døgnets timer. Akkurat slik eg vil ha det! (sjølv om eg av og til syns det er bittelitt slitsomt... Det er noko med å aldri vite kven som er i huset, kva som skjer og når det skjer. Kom dei eller gjekk dei no?) Men når eg tenkjer på at det neste år ikkje er slik, då tek eg gjerne endå meir liv i huset no! (og tom brødboks, ikkje meir Pepsi max igjen i kjellaren, tom fruktskål og at den fine, dyre sjokoladen min er vekk. Eller, det siste er ikke sant! Den er min!)

Fine minstemann! For lenge sidan....
Eg kan nesten kjenne den mjuke babyhuda og den
gode lukta enno!