Det blir stille når nokon går ut av tida

Idag kom meldinga eg har vist ville komme, men håpa ikkje skulle komme riktig enno.
Ei kjær venninne er død.

Det er vondt, trist, tomt og heilt uverkeleg.
Eit dikt har ligge og venta på denne dagen, i håp om at den var lenge til…

Jeg finner nok fram

Døden er ikke så skremmende som før.

Folk jeg var glad i

har gått foran og kvistet løype

De var skogskarer og fjellvante

Jeg finner nok fram

Kolbein Falkeid

Det blir stille utan henne, det er ei for lite i flokken min, ei som manglar. Ei eg har kunne diskutere livet med, delt bøker med, gått på kafe med og utveksla mengder med sms´ar med. Latter og alvor! Eg har visst det ville bli slik ein dag, men eg var ikke førebudd lell...

Kvil i fred, kjære Hanne Kari!