Livet, døden, kjærligheten og bamsemums: Kjæresten min og meg

onsdag 25. oktober 2017

Kjæresten min og meg

For eit par veker sidan hadde vi bryllupsdag. Det feira vi! Slik vi gjer kvart år! I år feira vi saman med gutane våre, gjekk ut og åt heile familien.
24 år byrjar bli ei stund. Snart halve livet har vi vore gift, og vi har vore eit par meir enn halve livet. Det kjennes lenge ut på ein måte, på ein annan måte har tida gått fort! Det er ikkje så lenge sidan vi budde i var vår by, skreiv brev (dette var tross alt i oldtida) og hadde skyhøge telefonrekningar! Og det kjennes ikkje så lenge sidan vi planla bryllup og pussa opp huset vi leigde dei første åra.

Men åra går. Mykje har skjedd! Vi har kjøpt hus, og pussa opp og bygd på og pussa opp meir. Vi har kjøpt båt og utfordra både samarbeidsevner og komfortsoner! Vi har vorte eit tett par, to viljer og likevel stort sett felles mål. Vi har laga ein familie saman med gutane. Vi er ei gruppe, eit trygt punkt for kvarandre.

Det har vore kvardagar, sjukdom både i heimen og i storfamilien, studier, doktorgrad, jobbing. Det har vore barn, barnehage, skule, lekser og trening. Tirsdagmorgonar utan brød i brødskuffa og onsdagar med masse klesvask. Dagar med snø og bil utan vinterdekk. Sommardagar med plen som treng klipp og ingen som har ork. Dagar med middag som er forsinka, kjøttkaker som datt frå kvarandre og for lite kokt potet.
Naturlegvis er vi ikkje einige om alt, som kor mange potteplanter vi treng, eller antal gitarar i huset. Men i det store har vi felles forståing og står saman mot mykje!
Heldigvis har det vore dei stundene som sitt igjen i hukommelsen som medvindsdagar, der vi rakk det vi skulle, pastaen var passe kokt og pastasausen var topp! Der ting sto der dei skulle og vi fekk tid til å sitte ute og nyte solskinnet.

Det ser ut til at vi er mykje på tur, det er
ganske sant, men det manglar nokre bilder
frå sofakroken!

"De norske sjømenn er ett gjennombarket folkeferd!"
Sånn fritt etter hukommelsen :)

Det har også vore kjærestertider! Stadig vekk, faktisk! Vi går framleis gjerne hand i hand på tur, og ingen får sove utan eit god-natt-kyss. Det er småprat ved middagsbordet, høgtlesing når vi sitt i kvar vår sofa og slepper skuldrene ned utpå kvelden. Det er oss to!