Ingen ting varer evig!

Idag har eg gjort noko eg har grua meg til! På ein heilt vanleg onsdag, midt i mars, har eg endra teksten i profilen min på bloggen. Eg har endra eit ord. No står det mor, ikkje tenåringsmor.

Fotograf: tante Margrethe

Det fordi begge desse muntre, unge mennene har vorte over 20 år! Eg har ikkje tenåringar lenger. Det er SÅ rart. Eg var førebudd. Dei har jo flytta ut også. Men iår er første gongen minstemann ikkje feirar heime og det samtidig som han fyller 20.

Jaja, livet. Det er slikt som skjer! For 20 år sidan hadde eg ein sint, liten kar som var svolten. Han kom litt etter planlagt tid, heime hadde vi ein liten storebror. Det gjekk i full fart i fleire år. Eg har vore spebarnsmor, småbarnsmor, skulebarnsmor, storbarnsmor og tenåringsmor.

No står det mor i profilen min, og sjølv om eg no slepp både klesvask og matlaging til desse to, slik til dagleg iallfall, heng nok bekymringane i mammahjertet igjen i mange år enno! Eg skal framleis lure på korleis dei har det, slik inni seg. På om dei søv nok, har huska den fristen, om dei trivst, treng nye sko eller et nok fisk. Eg har ingen som ropar på eit glas vatn etter at han har lagt seg. Men kva dei har tenkt å gjere i helga og kven dei er saman med? Kjenner eg venene deira? Kjenner eg foreldra til venene? Eg treng ikkje plukke legoklossar, men har dei søkt sommarjobb og kva skal dei til hausten? Erfaring frå eigen oppvekst, viser at denne fasen vil vare lenge (for meg altså)!

Gratulerer med dagen, junior!
Og så får eg stole på at det meste av lærdom er på plass, og at dei har strøm på mobilen, slik at dei ringer heim om det er noko.