Hos frisøren

Eg lurer på om eg er litt sløv.
Eg har aldri vore særleg opptatt av hår, med styling og stell og slikt. Eg har hatt veldig, veldig kort hår, det er lenge sidan, og aldri nokon suksess! Eg har hatt ganske langt hår, langt ned på ryggen, så tjukt og krølla hår at det trong 12 timar for å tørke og knapt lot seg greie... Eg måtte ha grov børste og det fanst knapt ein hårstikk som greidde halde villnisset samla. Då eg var lita hadde eg lyst, krølla hår med hårsløyfe i, eg fekk mykje skryt for den varianten. No har eg ei ganske roleg og enkel frisyre som ikkje krev så mykje meir enn vaks og ein kam av og til. Ei frisyre som krev at eg er ofte hos frisøren passar ikkje for meg!

Jula 1970, ikkje ferdig pynta, men med hårsløyfe!

Eg har ei glattetang eg av og til lurer på om eg skal prøve. Det har ikkje vorte enno, men den har berre ligge 1 år i skapet. Eg har grå hår, også kjent som sølvtrådar, som eg ikkje giddar farge for å skjule(eller så er eg så gjerrig at eg ikkje vil betale for å dekkje dei til?)
Men av og til ser eg i speilet og ser at NO må eg gjere noko. Eg må klippe meg, helst NO, evt i går.  Og då bør det vere ledig hos frisøren, NO. Eg reknar meg eg ikkje er åleiene, sjølv om det høyrest ut som dei fleste andre er meir planlagte enn meg.

Det glade nittitall! Har aldri hatt behov for kjøpekrøllar!

Igår var eg hos frisøren. Å sette seg i frisørstolen er som å skru på ein pauseknapp, det er ikkje noko anna som skjer då. Først er det litt prat om korleis eg vil ha håret, og litt diskusjon om lengde og slikt. Eg minner om at håret mitt krøllar seg som det sjølv vil, og frisøren strekker litt idet. "Vil du vaske håret?" spør frisøren så. Ja takk, gje meg hodebunnsmassaje og bruk god tid! Varmt vatn og lukka auger, det er berre å slappe av!

Så er det tørking og greiing av hår. "Jammen har du tjukt hår!" Ja, det har eg jammen, og det er eit passe krevande samtaletema. Eg kan seie at det var tjukkare før eg fekk ungar, og så seier frisøren at det er vanleg at det endrar seg etter fødslar. Og vips er vi inne på noko eg syns kan vere litt problematisk: small-talk! Eg høyrer dårleg, og endå dårlegare når nokon legg vått hår over øyrene mine. I tillegg kan eg godt berre sitte der, utan å diskutere været(det er ikkje kaldt ute, evt det er kaldt ute, det har regna eir enn vanleg etc), cupfinalen(kvifor skal det vere tema hos frisøren?! Eg må skryte på meg at eg heiar på Molde berre for å halde samtalen i gang her i Bartebyen) eller kor lenge eg har budd her, evt kvar det er best å bu i byen. Så kan vi snakke om jobb, ungar, juletradisjonar etc. Om sommaren er ferie eit fint tema, og skulle det bli heilt krise, kan ein snakke om sjukdom. SjakkVM er litt betre, men eg er truleg den einaste i Norge som ikkje har sett ein einaste kamp og difor ikkje forstår når folk snakkar om kor spennande det er å følgje med på TV. Ikkje kan eg reglane heller... Eg har mest lyst og berre sitte der, ikkje småprate. Heldigvis forstår mange frisørar det og let meg berre sitte der.

Det hender eg let att augene og forsvinn litt inn i meg sjølv. Då får eg plutseleg beskjed om å legge hovudet litt på skakke og halde det slik, men i havsøvne gløymer eg meg og får hjelp til å skakke på rett måte. Ok, så er ikkje frisørstolen ein stad å sove.
No er vi på punktet der det må sjekkast om håret er like langt der det skal vere langt eller kort, og der eg må minne om at mine krøllar gjer som dei sjølv vil. Det er fabelaktig å ha funne ein frisør som faktisk tek hensyn til det! Neste punkt er kva eg brukar av stylingprodukt. "Øh...eg tørkar håret...og det er det." Då får eg tilbud om både det eine og det andre som samlar krøllane, definerar håret eller hindrar brusing(til dags dato ikkje funne noko som eigentleg virkar!), og eg brukar gje meg etterkvart, og prøvar noko nytt kvar gong. Er eg heldig får eg no ein hårtørkar plassert over håret. Då kan eg halvsove eller lese gamle ukeblad, drikke te og all samtale er utelukka! Det kallar eg luksus!

Til slutt er det berre å betale, inkludert svare på om eg treng shampo eller stylingprodukt. "Nei takk, eg har det eg treng" og håpe at håret veks sakte, slik at eg ser grei ut på håret lengst mogeleg.

Dagen etter frisøren

(Eg meiner ikkje henge ut den som steller håret med omtanke eller glattetang, men eg er ikkje heilt der! Eg blir fasinert av dei som står opp ein halv time før for å stelle håret, det har aldri vore aktuelt for meg! Og for den som måtte lure, eg er like håplaus når det gjeld sminke!)