Venner for livet!

I går var eg i Oslo på eit møte. Det var opp på før fuglane hadde brusa med fjøra, det var kaldt og mørkt ute, då eg venta på flybussen kl halv seks var det ikkje mange som var ute og gjekk.
Møtet eg var på var bra, lærerikt og vi fekk tid til å diskutere. Eg veit no mykje meir om svinesjukdommar enn før, og kva eg skal leite etter. Smalt fagfelt, ja, men nokon må kunne noko om det og :)

Etter jobb traff eg ei venninne frå studietida, for første gong på lenge, vi fann ut at vi ikkje har sett kvarandre på fire og eit halvt år. Men det er nokon venskap som heldigvis tåler det og! Praten gjekk frå første stund, vi oppdaterte kvarandre litt på trivialiteter, barn og hus og heim og gamle foreldre, men etterkvart snakka vi, altså slik vi gjorde før, om livet, om tankar og fortid og framtid. Det gjer så godt med slike møter!
Vi har naulegvis forhistoria som ein solid grunnmur; vi veit kva papir som er best når ein skal gråte ut kjærleikssorg, vi har kome med synspunkt på klær og sko, vi har fnisa oss forbi kjekke og mindre kjekke menn. Vi hadde kulturklubb saman, og brukte den som grunn då vi gjekk på kino og såg "Pretty woman" og "Da han møtte henne", vi trong den ikkje då vi såg "Babettes gjestebud". Vi har anbefalt bøker og diskutert store og små problem. Det var ho som fekk meg til å smake svarte oliven første gong(eg trudde det var blå druer...) og avocado, kort sagt vi har delt mykje!
Å treffes igjen var balsam for sjela!

Eg har ikkje spurt om lov til å legge ut bilete av mi gode venninne, så de får klare dykk med eit bilete av meg frå tidleg  90-tal, på eit hotell i Berlin. Strålande humør!(og eg klarer ikkje snu biletet rett...)

I helga skal eg på "julebord" og treffe endå fleire fine folk, folk eg har kjent i over 20 år, enkelte over 30 år. Dei tilhøyrer kjernen i livet mitt, nokre treffer eg jamnt, andre berre denne eine gong i året. Eg er ikkje så flink til å halde jamn kontakt, så faste ting som julebord ein god ting! Gler meg!