Burde-burde?

Livet er i følge ei eller anna reklame ikkje berre burde-burde(eg er ikkje så god på reklamer, så eg huskar ikkje kva det er reklame for, men det har vorte eit uttrykk som mange brukar, legg eg merke til)

Det er naturlegvis ikkje berre burde-burde, men eg er litt sånn burde-burde når det kjem til tur og fint vær. Eg burde vore på tur, det er jo sol og greier...ikkje alltid eg kjem meg ut, det er så mykje eg skal gjere først. Men idag kom eg meg ut!

Byen låg rett og slett for mine føtter! Kjempefin utsikt er flott premie når ein slit i skuggen og lange motbakker, eg vart varm i kroppen!

Det var kaldt i natt, men eg var ikkje førstemann ut, så isen var delvis knust. Tenk å knuse naturens finaste krystall... Vakkert lell! Myrene var også frosne i skuggen, så eg tenkte eg kunne ta ein snarveg, men eg fann ut at dei ikkje heldt meg! Våte bein var resultatet, men det hjelp med ull.

Det går oppover og oppover. Stien ligg i skuggen og er frosen, haustens første for meg. Det var eigenleg mykje folk ute, eg har berre ikkje fotografert dei.

"Tytebæret oppå tuva, har så mang ein raudlett son"

Eg kom til sola etterkvart.  Masse bær igjen i skogen, men eg hadde ikkje med meg noko å plukke i, så det er igjen til nestemann også. Eg plukka berre rett i munnen!

 Denne stubben kan like gjerne vere eit troll...

Så går stien nedover mot parkeringsplassen. Godt å kome seg ut!

Å gå tur er litt som meditasjon, trur eg. Eg går på tur, og det er i hovudsak det eg gjer, kanskje tenkjer eg litt og diskuterer med meg sjølv. Kroppen jobbar mest, eg må sjå kvar eg sett føtene ned, kvar det er tørt og vått, helse på dei eg møter...  Den vanlege tralten er ikkje det eg tenkjer mest på, heldigvis!

No er eg inne igjen, varm dusj, tørre klær, eg har fått skolebolle og varm te. No er det Krimtimen på radioen og fyr i omnen! Snakk om, eg burde kose meg!