Eg er ein hamster. Eg samlar på ting. Eg likar tradisjonar. I kombinasjon med jul og advent....
Eg har skrive om Luciadagen før, berre les her Eg fekk aldri vere lucia Eg har kome over skuffelsen, og tek att med å pynte til Lucia, med alle dei Luciatoga som er å oppdrive!
 |
| Desse fekk eg til jul i fjor. |
 |
| Kjøpt på salg i vår |
Og Lucia og 3.søndag i advent samme dag gir ein litt saktare start på dagen og tid til levande lys. Og skulle eg finne fleire Luciatog, blir dei med heim!
Dagar kjem og dagar går. Det er desember, eg spelar julemusikk, et klementin, skriv lister. Men mest er det vanlege dagar med tidleg opp, gå på jobb, heim og ete middag og prøve å ta unne klesvask og rydding. Då er det fint med dei små stundene med gullkant.
Soloppgangen sett frå 5.etasje på jobb.
Tekopp og havrekjeks.
Soloppgang i skogen
Eg hadde ein tanke om eit lite bloggskriv kvar dag i advent, men sidan vi no er på 4.desember, ser det ut til at det ikkje blir....
Men eg kan jo skrive når eg rekk det?
 |
| Eg er veldig glad i NRK Klassisk, og i desember blir det NRK Jul. Eg høyrer julemusikk allereie. |
 |
| Eg har vore litt sliten i det siste, og tenkt at iår skal eg ikkje lage så mykje mat. Det kan tenkast at den planen berre blir langt til side, for når eg startar blir eg fort ivrig... Dei to siste dagane har det vorte både lammerull og grisesylte. Begge deler er prøvesmakt, godkjent og pakka ned og lagt i frysaren. |
 |
| Julekoppane er på plass i skapet. Eg er ikkje så flink på å ta bort ting til vanleg, men til jul klarer eg rydde plass i skapet slik at julekoppane får plass. Dei raude er forresten vinterkoppar, og får stå framme til utpå våren ein gong. Og plutseleg er eg tilbake med litt advent frå meg til deg! |
Eg er litt sliten, av november og korona. Og kombinasjonen. Eg trur ikkje eg er åleine heller.
Avisene skriv om det, det er tema i radio og tv. Jula blir ikkje som vanleg, seier dei. Kvardagen er ikkje vanleg.
Ofte tenkjer eg at eg ikkje er så ramma. Eg bur ikkje åleine, mannen er jo her heile tida. Heimekontor sidan mars på han. Ungane er innom innimellom. Eg er på jobb, som vanleg. Litt heimekontor som variasjon enkelte dagar. Eg reiser til Romsdalen på besøk, eller eigentleg er eg ikkje på besøk lenger, vi har jo eige hus (meir om det ein annan gong) Eg treng ikkje reise kollektivt meir enn ein sjeldan gong, men eg har sydd munnbind og er alltid beredt.
Men eg merkar det jo, det er mange ting som skjer med korona i verda. Sitte saman med kven ein vil i lunsjen? Nei. Berre med dei eg jobbar tett med, og helst på god avstand frå dei og. Møter er digitale, nesten alltid, eg saknar å sitte på møter der vi ser kvarandre og og ansiktsuttrykket når eg foreslår noko.
 |
| Det går an å gå i skogen. Det går an å invitere med seg andre, ta med kaffe og te og prate medan ein går. |
Eg saknar å spontant kunne inviterer nokon på middag eller kveldsmat, og då helst ein heil gjeng. Til sommaren kanskje? Eg saknar å kunne snakke med nokon utan å halde god avstand. Eg saknar å handhelse, eller klemme eller halde rundt nokon. Eg er lei av å vurdere kva som er lurt og ikkje. Eg er ikkje åleine om det heller...
 |
| Eg har sett blomsterløk, dei bryr seg ikkje om korona, og eg gler meg til dei spirar til våren |
 |
| Eg har møtt folk på kafe, med god avstand, til god prat. |
Eg saknar å snakke om været! Alle samtalar handlar om korona. Vaksine, jobben min, køkultur... Korleis blir jula? Påska? Sommarferien? Hos frisøren, med tilfeldige folk i butikken, naboar, alle snakkar om korona. Ingen snakkar om is og snø eller sol og solnedgangar.
 |
| Tur i solnedgangen, det er smittefritt! |
 |
| Digitalt teselskap er betre enn ikkje noko teselskap. Og då må ein finne fram den finaste koppen og den "nye" tekanna. |
Men eg er jo heldig, eg er frisk. Eg har vener, familie, jobb.
 |
| Ringblomster som ALDRI gir seg |
 |
| Å ha ein stad å reise til. Å ha ein stad å høyre til. |
Denne blogginga går litt den vegen høna sparkar.
Men no er det snart desember, og eg har tatt fram adventspynten. Lysa kom opp for fleire dagar sidan, etter "ordre" frå dei som styrer. Dette året treng vi lys!
Dukar, englar, musikk etc skal få kome fram litt pø om pø.
Det er altså så fine farger for tida.
Turen til og frå jobb er full av gode motiv, så eg har kameraet fullt av klisjefylte bilder med haustidyll! Berre litt dit og om eg klarer å fange lyset her...og vips har eg brukt litt ekstra tid. (alt regnværet derimot, det gløymer eg å ta bilder av!)
Men enkelte bilder er meir klisjefylte enn andre. Dette her konkurrerer med nakne tær i grønt gras, tær på sandstrand og tær i snøen! Akkurat no er dette kanskje det finaste eg veit!
Hausten er ei fin tid for oss som likar å hamstre!
Eg har plukka blåbær, bringebær og tyttebær. Eg har ete masse bær når eg har gått i skogen, og eg har mi eiga multemyr der det i år var mogeleg å finne langt meir enn til multekrem i jula. Mannen hjalp meg å få tak i rognebær, for som kjent "høyt henger de" og eg har laga gele til viltmiddag og viltsaus. Eg har vore invitert til bærplukking i fleire hagar, og eg har sylta stikkelsbær og eg har kokt ripsgele.
Og i går fekk vi levert kjøt frå geitekje på døra. Det er delt opp og pakka og noko ligg i salt for å bli spekekjøt(det heiter neppe fenalår når det er frå geit...)
Mi indre husmor reknar husmorpoeng og boksar med syltetøy og reknar ut kor ofte eg kan ta opp tyttebær og likevel ha heile vinteren.
Men no er snart sesongen over for i år... eg finn nok noko anna å hamstre (sko kanskje?)
I serien "Kirsti prøvar og feiler":
Georginer
Eg har forsåvidt ikkje feila, enno.
I vår fekk eg tilbod om georgineknollar frå svigermor. Eg tenkte at her har eg lite å tape, så eg tok dei med... Svigermor sa at eg kunne plante dei i potte, så det gjorde eg først. Slo fort fast at det ikkje gjekk, dei vart fort altfor store. Så eg måtte ordne eit bed. Eg tenkte at dei skulle ta ca halve bedet, og sette ei roseplante og nokre ringblomster der også. Vel... rosa har eg flytta og ringblomstrane har vorte vekk... Trur dette var veldig godt fostra knollar, for no er dei over ein meter høge.
Etter kvart vart det knoppar, og no er det masse blomster. Som eg nyut ute, som eg plukkar og sett i vase inne og blandar med dei andre blomstrane eg har i krukker ute. Eg kosar meg!
Men... eg har byrja lese meg opp, og er veldig spent på temperaturutviklinga, når kjem frosten, når skal eg klippe dei ned, når skal knollane opp? Google er min beste og verste ven, eg les hagebøker og diskuterer med andre georgineeigarar. Eg lurer på om eg har passande kasse å lagre dei i, må huske å tørke ute først, slik at dei ikkje rotnar så inn i kjellaren. Skal eg satse på matbua eller vaskerommet? Og ikkje minst; når skal eg ta dei fram igjen til våren?!
(og vil nokon oppdage det om eg ikkje klarer å få dei til å overleve, og kjøper nye neste år?!)
I vår, då koronaen senka seg over landet og våren aldri kom. Snøen derimot, den kom i mengder. Då rydda eg i blomsterpottene frå i fjor, og fann ein vissen, bortimot død stakkar. Identifiserte den som ei potterose som nok haddde vorte ignorert på det grovaste i fjor haust. Eg tenkte at her har eg lite å tape, så eg klipte den ned og tok den inn i huset og ga den stell, vatn, lys og kjærleik.
 |
Den kom seg. Fort!
Då sommaren kom, planta eg den i ei plantekasse bak huset. Det viste seg å ikkje vere så lurt, for rådyr likar roser... Så eg sette den tilbake i potte, ei større denne gongen, og plasserte den på rådyr-trygg grunn. Og den har vakse, og sist eg rekna over, hadde den 14 knoppar! Eg er litt spent på om den vil rekke å blomstre før frosten kjem...
No har den kome seg :) Eg må stoppe og sjå litt på den kvar dag når eg går til jobb!
Og eg er spent på om den vil overleve ein vinter til?! Kjenner eg har litt å leve opp til no.
 |
| Frukost i det fri |
 |
| Klassisk sommarbilde -barbeint i graset- |
 |
| Glad dame på tur |
"Count your blessing, instead of sheep!"
