Det er ikkje haust enno...

sa ho, for å trøyste seg sjølv! Men i dag tidleg var det skikkeleg haustluft, skarp og klar! Og naturlegvis kjem det mange fine dagar enno(sa ho for å trøyste seg sjølv), men inni hovudet mitt er det litt haust no.
Ein junior har starta på skulen allereie, i huset eg arbeider starta studentane igår(og så unge som dei er...) og IKEA er full av mødre som skal kjøpe det junior treng til sin første hybel(difor unngår eg IKEA no i august). Skulestart og studiestart er haust for meg, det er ryggsekk og nye bøker(og lukta av nye bøker!) og ein litt tjukk genser som viser seg å vere altfor varm utpå dagen!
Det blir tidlegare mørkt om kvelden, det luktar av andre blomster når ein går ein kveldstur og det luktar bær og snart frukt.

Det er mørkare kveldar

Haust er ein ny start! Og eg har laga ei liste over haustting eg kjenner eg gler meg til!!

• bake bollar til kveldsmat og besøk.
• tenne levande lys og krype opp i sofaen og berre vere der. 
• fyre opp i omnen og kjenne den gode varmen.
• sove på eit kaldt soverom og skifte til den tjukke dundyna!
• plukke bær, som eg kan sylte og safte og fylle frysaren med! 
• bite i eit knallsurt norsk eple, kjenne korleis munnen snurpar seg.
• finne fram varme klær, kjøpe ein ny haustgenser, prøve å unngå haustforkjøling.
• oppdage fjernsynet igjen. På sommaren ser eg ikkje fjernsyn, men no gler eg meg til å sjå film og følgje med på nyheiter og slikt.
• det er tid for å lese bøker(ok, det gjer eg heile året, men skal iallfall ikkje stoppe)

 Ingen haustbilder, berre rare utsnitt av påbygget på huset vårt!

Ei lita augustforteljing:

I august 1975 vart eg storesøster, eg fylte sju år og byrja på skulen. Det var mykje nytt på ein gong for ei lita frøken. Det året fekk eg vere med mor(farmor) på bringebærplukking. Eg ser som vaksen at det nok var ein baktanke her, kanskje var det ikkje berre at ho trong selskap? Kanskje trong eg ein tur ut og mamma litt fri? Eg forsto at det var ei ære, at villbringebær var ei spesielt fin bær og at dette var noko eg kunne klare. Eg huskar ikkje kor mange turar eg var med på, men eg hadde eige spann å plukke i, og mine bær vart til mitt syltetøy. I alle år etterpå har det å plukke villbringebær vore noko heilt spesielt for meg, det minner meg om august i 1975, om mor, og eg tømmer tankane og drøymer meg vekk i bærkrattet. Eg hadde faste stader å plukke medan eg budde heime, og jammen har eg ikkje klart å finne bringebærkratt i Trondheim også. Med åra har eg funne glede i å plukke andre bær også, men ingenting slår bringebær!

Kva er haustting for deg?