Adventskalender

I går kveld, medan salmane rulla over skjermen, pakka eg adventskalenderpakker til den store gullmedalje. Men det var mykje enklare iår, når eg fann ferdige posar å putte gåvene i. Å pakke inn tyggispakker i gråpapir er noko dill…

Debatten om kalendergåver går kvart år, kor dyrt det blir, kor vekkskjemte blir dei, kor mykje sjokolade etc. Her har vi aldri hatt tradisjon for gåvekalender, sjølv om det blir pakka inn og hengt opp. Det er blyant, viskelær, penn, linjal(ting dei likevel må ha i ei travel tentamenstid) og ulike sjokoladar. Eg har kjøpt strømper, truser, dusjsåpe, refleksar, ballongar++ nokre år, men tannkost vart det berre ein gong, det fall ikkje i smak! Dusjsåpe er tradisjon, den er altfor tung til å henge opp, så den må hengast med lang tråd og ligge på golvet under. Alle veit kva som er i pakka med lang tråd. Men at gleda over ei overrasking kvar morgon i advent er der, er heilt klart!

Kalenderen laga eg til advent i 1998, så den har vore med på nokre rundar. Den er vel ikkje den mest kunstferdige, eit barn av si tid, på ein måte, men den er ein del av vår adventstradisjon! Eg syns det erstas å ta den fram år for år, mimre litt om då ungena var små og berre kunne henge på ei pakke i gongen, fordi spenninga var så stor. Og det var ei lita nøtt kvar den skulle henge etter at vi bygde på og veggen den alltid hadde hengt på var borte! Det løste seg heldigvis ganske greit. 

Eg er vant med kalender frå eg var lita. Eg fekk fleire år kalender frå storesøster, kjøpekalender med fint motiv, gjerne av ei julekrybbe, og inni var det små plastfigurar. Det var skattar å få! Trur eg har nokre av dei enno, ca 40 år etterpå. Seinare laga mamma kalender, ho sydde sokkar av filt og hengte opp på ein bakgrunn av strie(ja, vi snakkar tross alt 70-talet) På kvar sokk var det sydd dato, og når sokken var tom, snudde vi den. I sokkane var det plass til ein seigmann til både meg og veslesyster, eller kanskje tre nonstop til kvar. Eg viste godt kva som var i strømpene, for eg var alltid med og pakka inn. Det var ikkje kva som var oppi, men at det var ein ting for kvar dag, slik at vi hadde nedtelling!

Då Skomakergata kom, måtte vi ha nellikappelsin for å telje ned saman med Tøfflus, naturlegvis. Det var ein skuffelse når appelsinen rotna midt i desember, fekk pels og lukta stygt! Men det var vel ikkje verre enn at vi fann ein ny appelsin og prøvde på nytt!

Posane er ikkje fulle! Og legg merke til hyssingen
som går ut av biletkanten!

I Norge er ikkje tradisjonen med adventskalender så gamal, om ein skal tro informasjonen eg finn på nettet. Den starta først etter andre verdskrig i Norge, men i Europa er den omtala i ei bok fra 1852 og det finns kjøpevariantar frå ca 1900. Men måtar å telje ned på har nok funnes lenger.